Onslow: Cellosonates nr. 1  in F op.16/1, 2 in c op. 16/2 en3 in A op. 16/3. Emmanuel Jacques en Maude Gratton. Mirare MIR 192 (63’00”). 2012

Onslow: Cellosonates nr. 1 in F op.16/1, 2 in c op. 16/2 en 3 in A op. 16/3. Maria Kliegel en Nina Tichman Naxos 8.572830 (71’00”). 2011

Dat de Franse componist van Engelse afkomst André George Louis Onslow, ten onrechte wel de ‘Franse Beethoven’ genoemd niet geheel wordt vergeten, is vooral aan de muziekindustrie te danken. Hij maakte zich vooral verdienstelijk met zijn kamermuziek, al schreef hij ook vier symfonieën en opera’s.

Een goed voorbeeld van die kamermuziek vormen de drie cellosonates waarvan kort na elkaar twee opnamen verschenen. Gelukkig verschillen ze onderling danig, zodat ze aardige alternatieven van elkaar zijn.

Waar aan de ene kant Maria Kliegel en Nina Tichman met gebruik van modern instrumentarium zorgen voor vertolkingen die treffen door een krachtige toon en een doortastende aanpak, speelt Emmanuel Jacques op een  Jacques Boquay cello uit 1726  en Maude Gratton op een Broadwood fortepiano uit 1822. 

De totaaklank is daardoor wat getemperder, maar ook doorzichtiger en fijnzinniger. Bij Kliegel komen daardoor de meer theatrale kanten en de ritmische vitaliteit beter naar voren, bij Jacques de elegantie en de lyriek. Een verschil is nog wel dat Kliegel de sonates in chronologische volgorde speelt, terwijl Jacques de volgorde 2, 1, 3 aanhoudt. Zo kan de eigen opvatting van de luisteraar een voorkeur bepalen.