Orff: Carmina burana. Aida Garifullina (s), Toby Spence (t) en Ludovic Tézier (b) met het Shanghai Lente kinderkoor, de Wiener Singakademie en het Shanghai symfonie orkest o.l.v. Long Yu. DG  483.6594 (67’52”). 2018

Carl Orff (1895 - 1982) studeerde vlak voor W.O.I in München, maar toen hij de muziek van Debussy en Schönberg  leerde kennen, verwierp hij die conservatieve opleiding al snel. In de jaren ’20 verdiepte hij zich in werken van zeventiende eeuwse meesters als Monteverdi en stichtte een school waar hij zijn progressieve educatieve ideeën over een synthese van beweging, poëzie en muziek ontwikkelde. Lang na W.O. II werd op muziekscholen hier ook het Orff instrumentarium veel gebruikt.

Deze interesses, gecombineerd met zijn groeiende belangstelling voor de klassieke oudheid, bepaalden zijn verdere muzikale ontwikkeling en in de jaren ’30 richtte hij zich vastbesloten op het muziektheater. Zijn  bekendste werk, Carmina burana uit 1936 was daar ook voor bestemd, maar is meestal in de concertzaal te beluisteren.

De teksten komen uit een verzameling van soms schuine twaalfde eeuwse (potjes)Latijnse en Duitse gedichten die werden geschreven door de monniken van Benediktbeuren.

Orff verdeelde ze in drie delen met de thema’s natuur, taveerne en liefde. Het werk wordt omlijst door een imposant refrein ter ere van Fortuna, de godin van het lot. Helaas is dit ook vaak voor commerciële doelen gebruikt.

De simpele, rechtstreekse muzikale taal van Carmina burana is een mengeling van Stravinskyaanse ritmische geestdrift en passages vol romantische warmte en weelderigheid. 

 Sinds de première in Frankfurt werd het werk meteen door het publiek in het hart gesloten. De opnamen van Eugen Jochum (DG 447.437-2), Wolfgang Sawallisch (Warner 7243-566.951-2) en Seji Ozawa (Philips 464.725-2) leggen daar heel goed getuigenis van af.

Terwijl in het Westen de schokwerking van Carmina burana al lang voorbij is en het werk minder vaak te horen is, moet deze uitvoering in 2018 een verrassende werking hebben gehad op de luisteraars in de Chinese Verboden Stad bij Peking met Westerse solisten en een Chinees koor en orkest. Als documentatie van een bijzondere gebeurtenis is deze uitgave zeker interessant, maar voor bezit en aankoop liggen die eerdere uitgaven meer voor de hand.