Offenbach: Colorature. ‘Je suis du pays verneil’, ’Souvennace’. ’Allons! Couché’ uit Boule de neige; ‘Les plus beaux vers sont toujours fades’ uit Vert-Vert; ‘La mort m’apparâit souriante’ uit Orphée aux enfers; ’J’entends, ma belle’ uit Un mari à la porte; ‘Cachons l’ennui de mon àme’, ‘Voilà toute la ville en fête’ uit Fantasio; ‘Ce sont d’étranges personnages’ uit Les bavards; ‘Quel bruit en quel tapage’ uit Mesdames de la halle; ‘Le voilà … c’est bien lui’ uit Le roi carotte; Ouverture Les bergers; ‘Les oiseaux dans la charmille’, ‘Barcarolle’ uit Les contes d’Hoffmann; ‘Conduisez-moi vers celui que j’adore’ uit Robinson Crusoé; ‘Je suis nerveuse’ uit Le voyage dans la lune. Jodie DEvos (s) met het Münchens omroeporkest o.l.v. Laurent Campellone. Alpha ALPHA 437 (60’59”). 2018
Met zijn Orphée aux enfers luidde Offenbach in 1858 de geboorte van de Frsanse satirische operette is alsmede de carrière van de meester van die vorm zelf. Dit was ook het werk dat de wereld veroverde met het overbekende cancandeuntje, de ‘demonische galop’ uit de tweede akte.
Het werk begon als een revue waarin de componist de draak stak met de pretenties van de ongenaakbare Comédie française - een gedurfd doelwit in het cultureel conservatieve Tweede Keizerrijk.
Maar wat weten we verder eigenlijk weinig van Offenbach behalve dit werk, La belle Hélène en Les contes d’Hoffmann.
De Belgische Jodie Devos, die ons al gelukkig maakte met opnamen waarin Haydn, Mozart, Beethoven, Bernstein, R. Strauss, Debussy, Ravel, Verdi, Donizetti, Viardot, Massenet werden aangestipt en waarin binnen die verzamelprogramma’s al wat lekkere brokjes Offenbach als voorproefje zaten, opent nu met een uit 16 items gevuld programma een veel breder perspectief op Offenbach waarin uit zijn ongeveer honderd (!) operettes ook veel mooi onbekend materiaal wordt gepresenteerd. Meest frivole, soms ook even serieuzer muziek voor een sprankelende lyrische coloratuur- of lichte sopraan als die van de Belgische Jodie Devos die ze met heldere, lichte en uiterst wendbare stem de allure geeft welke ze verdienen.
Zo draagt ze met haar vloeiende, briljante optreden veel bij aan een nadere waardering van de componist. Bij zoveel onbekend moois miste ik hooguit dat tipsy mopje uit La périchole. In de Barcarolle uit Hoffmanns vertellingen mengt zich ook de jonge mezzo Adèle Charvet heel mooi in het discours.
Onderweg wordt meteen ook fraai aangetoond dat Offenbach een speciale gave had voor aardige dansritmen en treffende harmonische trekken.
De opname verschijnt keurig vroeg om de tweehonderdste verjaardag van Offenbach - 20 juni 2019 - luister bij te zetten.
Vergelijkbare opnamen zijn er nauwelijks en wat ‘The world of Offenbach’ (Decca 452.942-2) en Von Otter/Minkowski c.s. (DG 471.502-2) hier tegenoverstellen, lijkt nu enigszins verbleken.