Ockeghem: Missa prolationem; Alma redemptoris mater; Salve regina; Intemerata Dei mater; Ave Maria; Basiron: Salve regina. Hilliard ensemble o.l.v. Paul Hillier. EMI 749.798-2 (67’47”). 1988

De vierstemmige Missa prolationum van Ockeghem uit ongeveer 1470 is waarschijnlijk de beste uiting van contrapuntische virtuositeit uit de Renaissance. Strikte ritmische omzetting van een genoteerde melodie bestond al wel in de traditie van het isoritmisch gezongen Motet. Maar Ockeghems collega’s van de One Lieve Vrouwekerk in Antwerpen uit de jaren 1440 legden de melodie in een nieuwe tijdsignatuur vast. Maar Ockeghem was degene die hét schoolvoorbeeld gaf van de kunst om dit met imitatie te doen. Zo hangt in deze Mis alles samen als een reeks ingewikkelde dubbelcanons. Opvallend, dat daar zulke elegante muziek uit ontstond. Net zoals complexe natuurwetten een roos tot prachtige bloei brengen, zorgde een moeilijk, verborgen vakmanschap van de componist voor de grote schoonheid van juist deze Mis. 

Van deze Mis, omringd door wat andere werken, bestaan wel acht opnamen, maar deze kan nog steeds als baanbrekend gelden omdat hij geen brave, maar een spannende vertolking geeft. Een andere waardevolle opname is van het Musica Nova ensemble o.l.v. Lucien Kandel (Agogique AGO 008) uit 2011. De dirigent kiest wat langzamere tempi waardoor details mooi naar voren kunnen komen, maar hoe mooi er ook in de abdij van Noirlac wordt gezongen, de interpretatie blijft erg aan de brave kant.