Orff: De temporum fine comoedia. Rolf Boysen, Christa Ludwig, Peter Schreier, RIAS Kamerkoor, Tölzer jongenskoor met het WDR omroepkoor en –orkest o.l.v. Herbert von Karajan. DG 429.859-2 (62’29”). 1973

Carl Orff (1895-1982) studeerde vlak voor W.O. I aan de muziekhogeschool in München, maar toen hij de muziek van Debussy en Schönberg leerde kennen, verwierp hij de erg conservatieve opleiding snel. Hij zocht zijn eigen weg. In de jaren twintig verdiepte hij zich bijvoorbeeld in de werken van zeventiende eeuwse componisten zoals Monteverdi en stichtte hij een school waar hij zijn progressieve educatieve opvattingen over een synthese van beweging, poëzie en muziek ontwikkelde

Deze interesses, in combinatie met zijn groeiende belangstelling voor de klassieke oudheid, bepaalden in hoge mate zin verdere muzikale ontwikkeling en in de jaren dertig vorige eeuw richtte hij zich vastbesloten op het muziektheater.

In 1973 ging zijn spel voor het einde der dagen De temporum fine comoedia, Orffs laatste werk, in de regie van August Everding met decors van Günther Schneider-Siemssen in Salzburg in première en gelukkig waren daar microfoons bij aanwezig. Want wat we te horen krijgen is een wonder: Karajan die Orff dirigeert en een sterrenbezetting die men verder in werken van Orff vrijwel vergeefs zal zoeken. Karajan had eerder wel de Trionfi trilogie (Carmina burana, Catulli carmina en Trionfo d’Afrodite) in de Milanese Scala gebracht.

Het werk houdt het midden tussen een opera en een mysteriespel met negen Sibyllen, negen kluizenaars en de genoemde solisten als laatste overlevenden (Rolf Boysen als Lucifer) en is tot in de puntjes verzorgd opgenomen. Het klinkt gelukkig ook behoorlijk goed voor een live-opname.