Prokofiev: Pianoconcert nr. 2 in g op. 16; Ravel Pianoconcert in G. Anna Vinnitskaya met het Duits symfonie orkest Berlijn o.l.v. Gilbert Varga. Naïve V 5238 (54’38”). 2010

Prokofiev: Pianoconcert nr. 2 in g op. 16; Ravel: Gaspard de la nuit. Anna Vinnitskaya met het Belgisch Nationaal orkest o.l.v. Gilbert Varga. QEC OEC 2007-1 (3 cd’s, 3u. 38’40”). 2007

Even terug naar het triomfantelijke begin in het Westen van de Russische Anna Vinnitskaya die de aandacht op zich vestigde door in 2007 het Koningin Elisabeth concours in Brussel en een jaar later de Leonard Bernstein prijs tijdens het Schleeswij-Holstein festival te winnen. De winnende bijdragen uit Brussel zijn door de organisatie in Brussel met de rest van de belangrijkste inbreng van de andere met prijzen gekroonde mededingers in een album met drie cd’s bijeengebracht. Zowel het minder gebruikelijke tweede pianoconcert van Prokofiev, met een mooi in toom gehouden opgeblazen bravura in het eerste deel, als Ravel’s Gaspard de la nuit  met een huiveringwekkend ‘Scarbo’, een ritmisch meedogenloos ‘Le gibet’ en een bij alle charme onheilspellend ‘Ondine’ klinken imposant. Leg deze opname ter vergelijking rustig naast die van Aimard (Warner 2564-62160-2), Argerich (EMI 557.101-2) en Rogé (Decca 440.836-2).

Interessanter en beter nog is wat de pianiste niet alleen in dat in het algemeen stiefmoederlijk behandelde, technisch erg uitdagende pianoconcert drie jaar later in Berlijn laat horen. Geen sprake van hol gedaver. Vergelijk maar met Ashkenazy (Decca 452.588-2), Toradze (Philips 462.048-2) en Bavouzet (Chandos CHAN 10802).

Daar, in Berlijn, paart ze het aan Ravels dubbelhandige concert waarvan zij de jazzy kanten goed oppikt. Let  in dit verband op de trlllers in de cadens van het eerste deel en de parelende toon in het adagio. Beide werken klinken gedecideerd, helder en met goed uitgewerkte details.

Ook hier wordt gezorgd voor een waardevol alternatief van Michelangeli (EMI 567.258-2), Argerich (DG 477.438-2) en vooral Zimerman (DG 449.213-20.