Pärt: Statuit det Dominus; Missa syllabica 1977/96; Beatus Petronius; Magnificat-antifonen nr.1-7 1988; De profundis; Memento; Cantate Domino; Solfeggio. Ests filharmonisch kamerkoor o.l.v. Tonu Kaljuste. Virgin 545.276-2 (61’03”). 1996
Pärt: Magnificat-antifonen nr.1-7 1988 (bew.); Arbos 1977 (bew); Summa (bew); Pari intervallo (bew); Byrd: ‘Senex puerum portabat’ a 5 en a 4 uit Gradualia boek 1 (bew); ‘Magnificat’ uit The second service (bew); Mis voor vijf stemmen (bew). Kai Wessel (ct) met het Calefax reed quintet. MDG MDG 619-0745-2 (56’22”). 1996
De ware helden op de Virgin cd zijn de Estse koorleden van Kaljuste. Dat blijkt bij een vergelijking van de Magnificat-antifonen met bijvoorbeeld Paul Hillier’s Theatre of Voices (Harmonia Mundi HMU 90.7182), Stephen Layton’s Polyphony (Hyperion CDH 55408), Andrew Parrott’s Taverner koor (Sony SK 61753) en Daan Manneke’s Cappella Breda (Wijnand van Hooff WVH 054). Waar deze in mindere of meerdere mate zorgvuldig bestudeerd en systematisch onderzoekend klinken, komt de muziek van de Esten spontaan recht uit het hart met een haast tastbaar gevoel van natuurlijke spirituele empathie.
Luister bijvoorbeeld naar hoe spontaan het hemelse ‘Gloria’ uit de Missa syllabica door de Balten wordt gezongen in vergelijking met het ietwat bestudeerde resultaat van de West-Europeanen. En hoe treffend zeker bij Hillier ook de Magnificat-antifonen klinken, Kaljuste reikt dieper, toont zich gevoeliger. Dat de muziek zonder
De rol van de nauwelijks genoemde organist Christopher Bowers-Broadbent is bescheiden, maar essentieel (bij Hillier treedt ook een slagwerker op). Hoge technische eisen stelt zijn partij niet. maar de invulling daarvan moet wel gevoelig en bescheiden zijn. Daarvoor zorgt deze organist vooral door discreet te registreren.
Dat Pärt graag zijn eigen werk in meerdere andere jasjes hult, is bekend. Zo wijdde het Cello8ctet Amsterdam (Oihana Aristizabal Puga, Sanne Bijker, Claire Bleumer, Karel Bredenhorst, Stephan Heberm Rares Mikailescu, Marcus van den Munckhof en Lieselot Watté) zich onder supervisie van de componist eind 2015 aan het instuderen van de Magnificat-antifonen in een versie voor acht celli en andere werken van Pärt die in 2016 gelukkig ook worden opgenomen.
Tien jaar eerder gebeurde dat al door het ook in Nederland gevestigde Calefax Reed Quintet in een versie voor vijf houtblazers. De wat ongewone, maar fraaie bezetting daarvan bestaat uit Oliver Boekhoorn (h), Ivar Berix (kl), Raaf Hekkema (sax), Jelte Althuis (baskl) en Alban Wesly (fag). Dit vijftal voortreffelijke musici toont het juiste begrip voor het amalgaam van Pärts stijl en zorgt binnen een bescheiden structuur voor heel mooie kleurschakeringen. Gelukkig gebeurt dat ook op een vrij intieme schaal waardoor de muziek alternatief sfeervol alle recht wordt gedaan. Datzelfde is het geval met de oorspronkelijke koorwerken van Byrd.