Prokofiev: Symfonieën nr. 3 op. 44 en 4 op. 47 (eerste versie). Radio filharmonisch orkest o.l.v. James Gaffigan. Challenge CC 72584 (57’36”). 2015

Er was van deze combinatie al een mooie, veel oudere koppeling met Neeme Järvi (Chandos CHAN 8401) en Karabits leverde onlangs een goede symfonie cyclus af die naast de in sommige opzichten nog betere van Gergiev kwam (Philips 475.7655).

Maar voor de national eer is het goed dat de jonge Amerikaanse dirigent Gaffigan in Hilversum ook dapper aan zo’n cyclus is begonnen. Hij beschouwt de derde symfonie al ‘zuiver kwaad’, maar dan op een wel grappige manier, waarschijnlijk omdat het werk deels is gebaseerd op de onvoltooide opera De vurige engel.

Ook de symfonie nr. 4 waarvan hier de eerste, straffere versie uit 1930 wordt uitgevoerd en niet de herziene uit 1947 heeft een link met een ander werk, in dit geval met de toneelmuziek bij De verloren zoon.

Na deze opname een paar maal te hebben beluisterd, blijkt dat enigerlei scepsis over de kwaliteit onterecht is. Opnametechnisch is op deze SACD het orkest in een fraai, geloofwaardig perspectief geplaatst en de uitvoeringen zijn heel goed verzorgd, hebben vaart en bezitten het juiste karakter. Dat wekt hoge verwachtingen voor het vervolg.