Paganini: Duetten voor viool en fagot nr. 1-3 MS. 130. Apollo ensemble. Centaur CRC 3461 (51’05”). 2015

Het blijft een merkwaardig iets, dat de status van Paganini nog steeds voornamelijk is gebaseerd op zijn grote roem als vioolvirtuoos, een paar van zijn vioolconcerten en de 24 Caprices. Het schijnt dat Paganini al sinds zijn jonge jaren ook allerlei kamermuziek schreef, later ook tijdens zijn lange reizen per postkoets. Zijn biograaf Danilo Prefumo noteerde: ‘De kamermuziek van Paganini vormt de ware uitdrukking van de meer persoonlijke kant van zijn compositorische persoonlijkheid’.

De drie duetten zijn heel kenmerkend, ze hebben een lyrisch karakter en zijn bijzonder genietbaar. De drie duetten voor viool en fagot bevatten onverwachte verrassingen in hun opzet, instrumentatie en muzikale inhoud. Het blijft frappant hoe de componist het ene moment vulgair kan zijn en het volgende weet te frapperen met charme en warmte. Die bepaalde kenmerken brengen Daphne Oltheten (viool) en Thomas Oltheten (fagot) goed naar voren.

Weliswaar bestond van deze werken al een fijne opname van Salvatore Accardo en Claudio Gonella (Dynamic CDS 184) uit 1997, maar het bijzondere van de nieuwe uitgave is het Apollo ensemble teruggrijpt op historisch verantwoorde instrumenten, dat wil zeggen een zeventiende eeuwse Willem van der Sijde viool en een kopie van een Gremser fagot uit rond 1800. 

Het zal niet alleen door de familieband komen, maar beide uitvoerenden passen uitstekend samen. Er wordt met een welsprekende finesse gespeeld en de muziek krijgt zo een passend, ook intiem karakter. Met een passende woordspeling kan worden vastgesteld dat inderdaad apollinisch aimabel wordt gemusiceerd (hoewel Dionysos nooit ver uit de buurt is). De mooie, in de Doopsgezinde kerk in Zwolle gemaakte opname laat dat goed uitkomen.