Prokofiev: Vioolsonates nr. 1 in f op. 80 en 2 in D op. 94b; Melodieën op. 35b nr. 1-5. Franziska Pietsch en Detlev Eisinger. Audite 97.722 (68’38”). 2015
Zoals de beide vioolconcerten van Prokofiev duidelijk verschillen in stijl en karakter, is dat ook bij zijn twee vioolsonates het geval, hoewel ze alle twee zijn geschreven voor David Oistrakh.
Prokofiev bedacht de eerste in 1938, maar maakte er weinig vorderingen mee, mogelijk door het begin van W.O. II werd het werk pas acht jaar later voltooid.
Intussen schreef hij in 1943 zijn heerlijke fluitsonate, waarvan diezelfde Oistrakh hielp een vioolsonate te maken. En daarvan in 1944 de eerste uitvoering gaf met zijn toenmalige vaste partner Lev Oborin. Op 23 oktober 1949 konden zijn ook de eerste sonate voorstellen. De opname van dit duo die tijdens het Salzburg Festival 1972 werd gemaakt van Oistrakh en Sviatoslav Richter (Orfeo C 489.981 B) is een waardevollle, maar logischer is beide sonates te combineren.
Dat gebeurde intussen veelvuldig, waarbij de opnamen van Repin en Berezovsky (Erato 0630-10698-2), Gil en Orli Shaham (Canary Classics CC 02) en Ibragimova met Osborne (Hyperion CDA 67514) en Jansen met Golan (Decca 480.6687, 2 cd’s), Isabelle van Keulen met Ronald Brautigam (Challenge CC 72580) tot de interessantsten kunnen worden gerekend.
Maar ook Pietsch en Eisinger vormen een heel goed team dat hecht samenspel laat horen en de timing, de toon en de dynamiek onderling als vanzelfsprekend laat ervaren. Een mooi moment is bijvoorbeeld de vaart die wordt getoond aan het begin van het moderato uit de sonate op. 94.
Over het geheel gaat het om briljante, behoorlijk expressieve verklankingen met een groot dynamisch bereik dat ten voordele van de muziek is.
In de Cinq mélodies, die ook de genoemde andere vertolkers terecht vaak toevoegden, horen we een aantal heel fraaie, subtiele expressie nuances die precies passen voor dit idioom. Fijn is dat het zo verschillende karakter van beide sonates zo mooi is getypeerd: op. 80 somber en geconcentreerd, op. 94 vervuld van uitgelaten fantasie. Een nuttige aanwinst dus binnen het grotere geheel van genoemde alternatieven.