Paganini: Paganini for two. Sonates voor viool en gitaar in A MS. 2 ‘Sonata concertata’, in A op. 3/1 MS. 27, in a op. 3/4 MS. 27, in e op. 3/6 MS. 27; ‘Romanza’ uit Grand sonate in A MS. 3; Centone di sonata in D op. MS. 112/2 en in A MS. 112/4; Cantabile in D op. 17 MS. 109; Sonata a preghiera MS. 23 (bew); Mosé variaties; Perpetuum mobile op. 11 MS. 72 (bew). Gil Shaham en Göran Söllscher. DG 437.837-2 (61’15”). 1992
Dat Paganini een grote vioolvirtuoos was en ook aardig overweg kon met de gitaar, is overbekend. Dat hij een aantal werken voor viool- en gitaarsolo componeerde ook. Maar minder bekend is dat hij ook een aantal werken schreef voor beide instrumenten samen.
Zelf speelde hij die graag samen met gitarist/violist Luigi Legnani die tenslotte bezwaar maakte dat hij altijd de bescheiden, makkelijke gitaarpartijen moest spelen, terwijl Paganini alle aandacht voor zichzelf en zijn viool opeiste.
Als om dat enigszins goed te maken, gaf Paganini de vioolpartij van de Grand sonate uit 1804 aan Legnani. Sterker nog: in deze compositie speelt de viool zo’n bescheiden rol, dat deze vaak wordt weggelaten. Hier niet gelukkig, al blijkt een omissie bij nadere kennismaking geen groot verlies
De gitaarpartijen van de zes sonates op. 3 komen niet boven beginners- of studentenkost uit. Geen wonder dat Segovia weigerde om deze te spelen. Enig aanvullend herzien zou geen kwaad kunnen. Dat kwam ook de sonates op. 11 en 17, waarin de gitaarpartijen werden gereconstrueerd vanuit de oorspronkelijke pianobegeleiding zeer ten goede.
In de Sonata concertata (1803) is gelukkig de rol van beide instrumenten van nature al gelijkwaardig. De gitaar speelt soms zelfs even de leidende rol.
Ook de overige stukken op deze cd zijn aardig om te horen. Nergens draagt Paganini hier de cape van de duivelskunstenaar. De muziek is huiselijk, intiem van aard. Zo beschouwen Shaham en Söllscher dat hier ook in hun elegante, gepolijste verklankingen die hooguit hier en daar wat meer vuur en felheid hadden mogen hebben in hun overwegend vriendelijke, extroverte voordracht. De opname bezit een realistische klank en een goede presence.