Plantade: Requiem in d; Cherubini: Requiem nr. 1 in c. Le concert spirituel o.l.v. Hervé Niquet. Alpha ALPHA 251 (69’14”). 2015

De Franse componist Charles-Henri Plantade (1764-1839) die in het gevolg van Hortense de Beauharnais van 1806 tot het einde van de Napoleontische tijd in Nederland actief was en daarvoor in dienst was van Lodewijk XVI en Marie-Antoinette, schreef zijn Requiem in 1822 voor de viering van de dertigste sterfdag van laatstgenoemden. 

Het werk heeft de typische vrij grootschalige vorm die ook andere componisten tijdens de overgangstijd van het ancien régime naar de romantiek, zoals Méhul, Rossini en ook Cherubini schreven. Het werk beleeft hier zijn cd première.

Het is gecombineerd met het Requiem van Cherubini uit 1816 waaraan geen solisten deelnemen. Dit Requiem, ook zonder solisten, is dankzij opnamen van Riccardo Muti (EMI 749.678-2), Christoph Spiering (Opus OPS 30-116) en Diego Fasolis (Naxos 8.554749) bekender.

Laat het maar aan Hervé Niquet over om alle drama uit het ‘Dies irae’ en ‘Quam olim Abrahae’ te halen. Maar hij weet ook veel van het gevoeliger ‘Sanctus’ in beide werken te maken. Het ‘Pie Jesu’ van Cherubini krijgt ook iets bijzonders. Beide vertolkingen hebben een pittig, vrij nadrukkelijk karakter dat ze niet misstaat. Jammer hooguit dat Niquet niet zoals de anderen begint met de Marche funèbre voor harmonie orkest van Cherubini uit 1820.

Beide werken werden in de historisch interessante Chapelle royale in Versailles opgenomen wat wel voor nogal wat galm zorgde.