Pepusch: Venus and Adonis. Clara Hendrick (ms., Venus), Philippa Hyde (s., Adonis), Richard-Edgar-Wilson (t., Mars) met de Harmonious society of Tickle-Fiddle gentlemen o.l.v. Robert Rawson. Ramée RAM 1502 (85’03”). 

De in Berlijn geboren Johann Christoph Pepusch (1667-1752) emigreerde in 1698 en kwam in 1700 via Nederland naar Londen waar hij als violist in het Drury-Lane theater werkte en opera pasticcio’s componeerde.

Hij stichtte de Academy of Ancient Music die zich beijverde voor zestiende eeuwse a cappella muziek. In 1712 werd hij organist van de Duke of Chandos voor wie hij net als Händel anthems schreef.

Nog weer later was Pepusch dirigent van het Lincolns Field Theatre, waarvoor hij in de jaren 1715-1723 masques en in 1728 de succesvolle Beggar’s opera op tekst van John Gay schreef. Deze werd in 1948 door Benjamin Britten bewerkt en had eerder gediend als model voor Weills Dreigroschenoper.

Pepusch componeerde verder meest vergeten kamermuziek, vioolconcerten, cantates en motetten, maar schreef ook in 1731 A treatise on harmony, in 1746 Philosophical transactions  en in 1751 A short account of the twelve modes of composition. 

In de voetsporen van A. Scarlatti en Bononcini schreef Pepusch zijn Engelstalige masque Venus en Adonis voor het Londense Theatre Royal waar het werk 12 maart 1715 voor het eerst werd opgevoerd.

Het was de tijd waarin in Londen tussen de diverse theaters hevig om de voorrang werd gestreden en om een stevige zet te doen selecteerde Pepusch twee van de beste zangeressen, de ‘Italian lady’ Margarita de l’Épine voor de travestierol van Adonis en de alt Jane Barbier als Venus.

Bij deze cd première blijkt het om een heel aardig virtuoos en dynamisch werk in Italiaanse stijl te gaan vol dtramatische recitatieven, vooruitlopend op Händels Acis en Galatea uit 1718.

De drie solisten – Clara Hendrick als Venus, Pilippa Hyde als Adonis en Richard Edgar-Wilson als de jaloerse Mars – zingen hun recitatieven en aria’s mooi zwierig en met veel overgave, al is de spraakverstaanbaarheid niet optimaal. Probeer Hyde maar in ‘How pleasant is is ranging the fields’ en het sprankelende ‘Cease your vain teazing’ en Hendrick in ‘Ah! Sweet Adonis’ en ‘Cupid! Cupid! Bend thy bow’. De sterfscène van Adonis ‘O! Welcome death’ is ontroerend. Het kleine instrumentaal ensemble begeleidt zorgvuldig en energiek. Zo werd deze opera seria in het klein een aardige repertoire aanwinst.