Penderecki: Pianoconcert Wederopstanding; Fluitconcert. Barry Douglas (p) en Lukasz Diogusz (fl) met het Nationaal filharmonisch orkest Warschau o.l.v. Antoni Wit. Naxos 8.572696 (60’30”). 2010 

Met nog levendige herinneringen aan de verbazing en de discussies over Penderecki’s vroegste werken (Threnos, gewijd aan de offers uit Hiroshima), Polymorphia, De natura sonoris en Anaklasis rond 1960 kan deze recensent maar moeilijk bevatten wat voor getemde, traditionalistische geest de voorbije decennia in de Poolse componist is gevaren. Kan zijn dat zijn nieuwere muziek beter verteerbaar en dus veel toegankelijker is.

Het pianoconcert dateert uit 2001 en werd door Barry Douglas met de componist als dirigent ten doop gehouden. Vijf jaar later, onder de indruk van 9/11 herzag hij het werk onder de indruk van 9/11 en voorzag hij het van de ondertitel Wedergeboorte. We horen er trekjes in van Rachmaninov. Prokofiev en Shostakovitch met verder flitsend passagewerk en pseudo religioso koralen. Toch gaat het om een liefst tiendelig serieus werk dat met goed te pas komende ingehouden gebaar en expressie zo goed mogelijk wordt vertolkt door de in dit werk ervaren Douglas.

Het fluitconcert met alleen begeleiding door strijkers is een vrij braaf werk uit 1992, waarvan Jean-Pierre Rampal en de componist als dirigent snel in 1993 de cd première gaven (Sony SK 66284). Daarna maakte o.a. David Aguilar er met de componist nog een opname van (DUX 0559) en dit is de nieuweste echt-Poolse versie van het vrij tamme, maar niet onplezierige werk. Lukasz Diugosz maakt er wat moois van.

Dit is de plaats om Naxos te prijzen voor zijn omvangrijke Penderecki reeks.