Poulenc: Concert voor 2 piano’s en orkest in d FP. 61; Suite Les animaux modèles FP. 111; Françaix: Concert voor 2 piano’s en orkest. Mona en Rica Bard met de Duitse Staatsfilharmonie Rheinland-Pfalz o.l.v. Ariane Matiakh. Capriccio C 5237    (69’56”). 2014

Poulencs Concert voor twee piano’s en orkest is een van zijn blijvend populairste werken gebleken. Hij schreef het in opdracht van de destijds bekende filantroop en lid van de beau monde prins Edmond de Polignac, ook bekend als de Winnaretta zanger.

Het werk ging 9 september 1932 in première tijdens het International Society for Contemporary Music Festival in Venetië. Poulenc en zijn vriend Jacques Février speelden de solopartijen en het Scala orkest uit Milaan werd gedirigeerd door Désiré Defauw. Zij maakten er later in 1962 samen een opname van (EMI 762.690-2, 972.165-2). 

Dit essay van zo’n twintig minuten kan onmogelijk een werk van grote diepgang worden genoemd. De jonge componist toont zich van zijn zorgeloze kant en lijkt eropuit om indruk te maken en vermaak te bieden. Dat hoewel Poulenc verre van zorgeloos was en aan depressies leed.

Het werk maakt indruk vanwege zijn brille en de sfeer van onbevangen, bruisende vreugde om de eigen inventiviteit en niet in de laatste plaats vanwege de goedmoedige parodie (die zeker niet satirisch bedoeld is) van alles wat romantisch en melodramatisch is. Mozart kijkt even om de hoek in het langzame deel. Poulenc houdt ook van het onverwachte, zoals aan het eind van het eerste deel waar hij een langgerekte, sfeervolle, bijna nocturne-achtige kalmte toont.

Dit soort muziek vergt een uitgesproken flamboyante vertolking van, zoals die ook wordt gegeven door de zussen Katja en Mariëlle Labeque (Philips 426.284-2 in 1989 en in 2016 nogmaals Sony 88985-31354-2 en op dvd Euro Arts 206405-8).

Maar ook de zussen Mona en Rica Bard die ook de soli spiritueel invullen. Ze hadden al een cd met de titel Pas de deux met vierhandige Franse muziek - Milhauds Scaramouche, Ravels Rapsodie espagnole, Bizets Jeux d’enfants en Poulencs Sonate voor 2 piano’s plus de Élégie gemaakt (Audite 92.672) - en tonen zich hier goede exponenten van Poulencs idioom.

Diens balletsuite Les animaux modèles d’après La Fontaine was een onbekend werk, maar maakt nu een entrée joyeuse. Van het Concert voor 2 piano’s van Jean Françaix bestaat een oude opname van de componist zelf met Claude Françaix uit 1977 (Wergo WER 6087-2) die natuurlijk iets unieks heeft, maar de nieuwe klinkt beter en wordt net zo speels en geraffineerd uitgevoerd.