Pettersson: Symfonieën nr. 5 en 7. Norrköping symfonie orkest o.l.v. Christian Lindberg. BIS SACD 2240
De Zweedse componist Allan Pettersson (1911-1980) was leerling van Olsson en Blomdahl. Hij begon als altviolist in het Stockholm filharmonisch orkest in de periode 1939 tot 1951 en ging daarna als laatbloeier naar Parijs om compositie te studeren bij Honegger en Leibowitz. Terug in Zweden legde hij zich daarna geheel op het componeren van een omvangrijk oeuvre toe.
Pettersson is het typische voorbeeld van iemand die zich ontworstelde aan het beklemmende milieu van een drankzuchtige vader en een erg vrome moeder. Hi deed dat dapper door op twaalfjarige leeftijd met geld dat hij verdiende met de verkoop van prentbriefkaarten een viool te kopen. Dat hij een moeilijk karakter had bleek uit vele gedragingen en natuurlijk ook wel uit zijn muziek als worsteling. Daarom werd hem wel aangerekend dat hij uit zelfmedelijden componeerde. Waarschijnlijker is echter dat hij muziek schreef om zich solidair te verklaren van de anonieme ellendigen op de wereld (die nooit hun kansen grepen).
Veel van zijn werken kunnen worden gezien als een afrekening met dat verleden.
Alleen al zeventien symfonieën schreef hij, waarvan de laatste onvoltooid achterbleef. Trouwens Symfonie nr. 1 uit 1951 bestaat alleen onvolledig georkestreerd in twee manuscriptvormen. Dirigent Lindberg, bezig aan een volledige cyclus, liet die plekken leeg.
Sinds 1990 is BIS actief om de symfonieën van de Zweedse componist Allan Pettersson (1911-1980) vast te leggen.
Nr. 5 verscheen in 1990 op CD 480
nr. 7 en 11 in 1992 op CD 580
Nr. 3 en 15 in 1994 op CD 680
Nr. 8 en 10 in 1997 op CD 880
Nr. 1 en 2 in 2010 op CD 1860
Nr. 6 nog eens op SACD 1980
Nr. 4 en 16 (voor saxofoon en orkest) in 2013 op SACD 2110
Nr. 13 in 2015 op SACD 2190
Nr. 14 in 2016 op SACD 2230
Reeds verkrijgbaar op andere labels:
Symfonie nr. 9 uit 1970 met Alun Francis (CPO 999.231-2)
De koorsymfonie nr. 12 Los muertos de la plaza uit 1974 is er van Larsson (Caprice CAP 21369).
De symfonieën van Pettersson vormen de belangrijkste symfonische canon in de Zweedse muziek. Hun muziekwereld heeft het karakter van een zeer geladen expressionisme en een emotionele duisternis, in combinatie het een grote structurele kracht. Christian Lindberg heeft dat goed begrepen in al zijn uitvoeringen en opnieuw in deze. Hij maakt deze muziek belangrijk voor de twintigste eeuwse geschiedenis van de symfonie. Met vertrouwen kunnen we de voltooiing van zijn cyclus tegemoetzien.