Perle: Pianoconcert nr. 2 (1992); Etudes nr. 1-6 (1976); Danielpour: Metamorphosis (Pianoconcert nr. 1, 1990). Michael Boriskin met het Utah symfonie orkest o.l.v. Joseph Silverstein. Harmonia Mundi HMU 90.7124 (60’51”). 1993 

Behalve componist was de Amerikaan George Perle (1915-2009) ook musicoloog en muziektheoreticus. Hij schreef in een zelf ontwikkelde techniek met de naam ’twaalftoontonaliteit’ die uiteraard is afgeleid van de dodecafonie erken in alle denkbare genres. Daartoe behoren het hier opduikende Pianoconcert nr. 2 uit 1992 een de 6 Etudes uit 1976. Er moeten ook nog zes ‘Nieuwe etudes’ uit 1984 zijn.

Het Pianoconcert nr. 2 heeft een spaarzaam georkestreerd, maar doelgericht, commentariërend orkestaandeel en laat alle ruimte voor de pittoreske, elegante pianopartij die een dramatisch profiel heeft. Het langzame middeldeel treft het meest in Michael Boriskins mooie vertolking. Het zestal virtuoze Etudes maakt een minder diepe indruk, maar wordt kantig gespeeld.

Met de  Metamorphosis (een driedelig pianoconcert) van Richard Danielpour komen we terecht in een heel andere, meer eclectische wereld van de ongeduldige jazzritmen van de jonge Bernstein en de lyrische vergezichten van Copland. Hierin overtuigt de solist beter dan het orkest.