Poulenc: Les anges musiciens….. Poèmes de Louis Aragon FP. 122 nr. 1 en 2; Bleuet FP. 102; ‘Voyage à Paris’ en ‘Hôtel’ uit Banalités FP. 107; Montparnasse FP. 127; Poèmes de Louise Lalanne nr.1-3 FP. 57; Ce doux petit visage FP. 99; Main dominé par le coeur FP. 135; Tel jour, telle nuit FP. 86 nr. 1-9; Vocalise FP. 44; Fiançailles pour rire FP. 101 nr. 1-6; Fancy FP. 174; La courte paille FP. 178; A sa guitare FP. 79’; ‘Les chemins de l’amour’ uit Léocadia FP. 106. Sophie Karthäuser (s) en Eugene Asti (p). Harmonia Mundi HMC 90.2179 (66’06”). 2013 

Het lijkt misschien alsof Francis Poulenc liederen uit zijn mouw schudde, maar net als de mélodies van zijn grote voorganger Fauré werkte hij hard aan een verfijnde dialoog tussen tekst en muziek. Zijn liederen zijn afwisselend luchtig en ernstig en zoals zo vaak bij Poulenc lijkt de deur van de nachtclub niet ver verwijderd van de kerktrap.

Duidelijk is dat Poulenc een scherp oor had voor de moderne Franse poëzie van Apollinaire, Éluard, ragon en Louise de Vilmorin en hield rekening met het timbre en het ritme waarop de dichter zelf de tekst voordroeg.

Uit steeds meer opnamen blijkt de grote veelzijdigheid van de Belgische sopraan Sophie Karthäuser die zich in dit geval laat begeleiden door de Amerikaanse pianist Eugene Asti.

De zangeres koos voor dit recital 37 liederen van Poulenc die een goede dwarsdoorsnee geven van zowat een kwart van zijn liederenschat. Met haar vrij lichte wendbare sopraan geeft Karthäuser in perfect Frans heel subtiel articulerend de sfeer van lied na lied weer. Dat leidt tot hoogtepunten als ‘Montparnasse’, ‘C’, ‘Hier’ en ‘Fancy’ (in het Engels).

De pianobegeleiding is doorgaans in redelijk goede handen bij de onvirtuoze Asti die echter in zijn toucher de lichtheid van de zangeres mist. Niettemin is dit vooral dankzij de zangeres een zeer geslaagde uitgave.