Prokofiev: Pianosonates nr. 2 in d op. 4 en 5 in C op. 38 (135); Pianostukken op. 12 nr. 1-10. Lukas Geniušas. Mirare MIR 412 (59’25”). 2018

Met hoge, maar net niet eerste prijzen van het Chopin- en Tchaikovky concours op zijn naam, maakte de in 1990 in Moskou geboren Litouws/Russische pianist Lukas Geniušas intussen een paar opnamen. In de serie ‘Anthologie van Russische pianowerken van na 1991 met composities van Volkov, Chudeva, Shakhidi, Vorontsov, Sergunin, Sisoyev (Melodiya MEL CD 10.02256) en de complete Études van Chopin (DUX 0834).

En nu waagt hij zich aan Prokofiev. 

Wie wel eens heeft geluisterd naar de oude piano opnamen van Prokofiev zelf, weet dat hij over een geweldige techniek beschikte en nogal gespierd speelde. Dat trof na wat bekend was na de meanderende post-Scriabin- en post Debussy scholen. Veel van zijn muziek is ook vrij stormachtig van aard en de negen Pianosonates doen daarom ook een vrij zwaar beroep op een pianist. Sonate nr. 4 met zijn ultra Russische karakter was een lievelingswerk van Richter (Decca 438.627-2, 2 cd’s).

De muziek moet scherp worden gekarakteriseerd, er moet structuur in worden aangebracht en ook momentum. Lukas Geniušas beschikt over gestaalde maar ook soepele vingers en hij toont gevoel voor dit idioom. Hij zorgt voor behoorlijk pakkende verklankingen van een drietal betrekkelijk vroege sonates en de tien Pianostukken. Graag had ik hem ook willen horen in de zwaardere beproevingen van de zesde en zevende sonate.

Maar voorlopig de sonates bevalt hij even goed als Yefim Bronfman (Sony SK 53273).

De Pianostukken zijn speelse miniaturen uit Prokovievs studentenjaren. Hij was vijftien toen ze ontstonden. Lukas Geniušas speelt ze met de verlangde lichte toets en laat horen dat hij ook luchtig kan spelen.