CD Recensies

PROKOFIEV: HERFSTSCHETS; HAMLET; EGYPTISCHE NACHTEN; CANTATES

Prokofiev: Cantate Groet aan Stalin op. 85; Herfstschets op. 8; Hamlet op. 77; Cantate Bloei machtig vaderland op. 114; Egyptische nachten op. 61. Russisch Staats symfonie orkest en -Cappella o.l.v. Valeri Polyansky. Chandos CHAN 10056 (73’18”). 2002

Om de verjaardag van de 23 april 1891 geboren Serge Prokofiev te vieren, lijkt het aardig om aandacht te besteden aan wat minder bekende orkestweken en cantates van hem.

Dat Prokofievs plichtmatige loftuitingen aan het regime van Stalin niet al te geïnspireerd zijn, valt te begrijpen. Zo is de cantate ‘Floreer machtig land’     met ‘Nimmer was de lucht zo blauw, het gras zo groen’, ‘O zalig zonlicht dat speelt in de dauwdruppels’, ‘Licht, geluk en warmte’, dat alles met dank aan vader Stalin’ nogal routineus, maar is helaas Zdravitsa (Leve Stalin) waaraan die natuurbeschrijving is ontleend, juist erg mooi. De muziek bevat ontroerende lyrische momenten die het idyllische boerenleven prachtig weergeven. Jammer alleen dat Stalin als de hoeder van al dat pseudo-patriottische eerbetoon wordt voorgesteld. Maar bedenk dat Stalin al meer dan een halve eeuw dood is en dat Prokofievs muziek levender dan ooit bleef.

De Herfstschets is een prachtig kleurig stuk waaraan in 1910 tijdens de conservatoriumstudie werd begonnen en waar daarna vierentwintig jaar af en toe verder aan geknutseld werd. Het verraadt nog wat invloed van Rachmaninov in zijn beide thema’s.

Egyptische nachten is de titel van een onvoltooide monoloog van Poesjkin die door Tairov aan de hand van teksten van Shakespeare en Shaw werd samengesteld. Prokofiev schreef daar in 1938 de muziek bij. De zeven deeltjes dragen exotische titels als ‘Een nacht in Egypte’, ‘De val van Cleopatra’ en ‘Roma militaris’ en klinken heel schilderend.

De tiendelige filmmuziek bij Hamlet bevat als vocale bijdragen de liederen van Ophelia en de grafdelver. Ze worden mooi voorgedragen en ook het orkestaandeel is heel mooi in al deze werken. Maar verrassend is vooral hoezeer Prokofiev tegen zijn zin c.q. wetend dat die slechts als achtergrond diende muziek van niveau wist te schrijven.