Perle: Serenades nr. 1 voor altviool en kamerorkest , 2 voor elf spelers en 3 voor piano en kamerorkest. Wening Kang (va), Donald Berman (p) met het Boston modern orkest project o.l.v. Gil Rose. Boston modern orkest project BMOP 1067 (53’51” ). 2011

De Amerikaanse componist George Perle (1915 - 2009) was een bewonderaar van de Tweede Weense School in het algemeen en Alban Berg in het bijzonder en maakte een eigen toepassing van het twaalftoonssysteem. In de jaren zeventig vond hij het geheime ‘programma’ van de Lyrische suite terug.

Zijn drie Serenades zijn alle vijfdelig en hebben een vrij lichte toets met delen die titels als recitatief en burlesca dragen. Ze ontstonden in de periode 1962 tot 1983. Het blijkt dat nr. 1 meer erg hebben van de Kammermusiken van Hindemith dan van Berg. Serenade nr. 1 was bestemd voor Walter Trampler, Serenade nr. 2 heeft een bezetting voor 11 spelers, naar nader blijkt vooral blazers, maar het meeste indruk maakt nr. 3 met een pianosolist als een voldragen concertino.

De vertolkingen door een groep landgenoten, inclusief altvioliste Wening Kan en pianist Donald Berman zin alle van heel hoog gehalte aan muzikaliteit.

Eigenlijk was er best nog plaats geweest voor meer, zoals bijvoorbeeld het Intermezzo voor 15 musici uit 1987. Meer werken van Perle zijn vooral te vinden bij Bridge en Nonesuch.