Paradisi: Klavecimbelsonates nr. 1 in G, 2 in Bes, 3 in E, 4 in c, 5 in F en 6 in A. Ottavio Dantone. Stradivarius STR 33420 (54’44”). 1995

Paradisi: Klavecimbelsonates nr. 7 in Bes, 8 in e, 9 in a, 10 in D, 11 in F en 12 in C. Ottavio Dantone. Stradivarius STR 33421 (60’38”). 1995

Paradisi: Klavecimbelsonates nr. 1 in G, 2 in Bes, 3 in E, 4 in c, 5 in F, 6 in A, 7 in Bes, 8 in e, 9 in a en 10 in D. Anna Paradiso (clavichord, klavecimbel, fortepiano). BIS SACD 2415 (87’57”). 2018

Pietro Domenico Paradisi of Paradies (1707 - 1791), die soms ’Napolitano’ aan zijn naam toevoegde, schijnt in Napels te zijn geboren. Waarschijnlijk studeerde hij bij Porpora, maar bekendheid kreeg hij pas nadat hij naar Engeland was gegaan als componist en leraar. Hij schreef daar twee opera’s, Fetonte en La forza d’amore, maar werd net als andere geëmigreerde landgenoten in tweede instantie bekend met zijn instrumentale werken, waaronder het dozijn Sonate di gravicembalo uit 1754. Ze zijn opgedragen aan Augusta, de prinses van Wales en de moeder van de latere koning George III. Populair werd de ‘Toccata’ in As uit Klavecimbelsonate nr. 6.

Interessant aan deze werken is dat ze ontstonden in een een tijd dat clavichord en klavecimbel plaats moesten maken voor de fortepiano en de galante stijl heerste. Snelle tempi - allegro, presto, vivace - domineren. Veel herinnert nog aan Domenico Scarlatti.

Behalve klavecinist Filippo Emanuele Ravizza (Concero CD 2008) maakte ook Ottavo Dantone daar een nuttige volledige opname van en speelt de werken of straffe wijze, met weinig rubato. Maar wat de gezien haar naam hiertoe haast voorbestemde Anna Paradiso op haar heel royaal gevulde cd met een selectie laat horen, is eigenlijk stukken interessanter, want ze bespeelt beurtelings niet alleen een klavecimbel maar ook een historisch clavichord uit 1792 en een fortepiano uit 1802. Bovendien is haar voordracht heel speels en expressief zodat ze de componist ideaal recht lijkt te doen.