Prokofiev: Vioolsonate nr. 1 in f op. 80; Shostakovitch: Vioolsonate op. 134. Natalia Prischepenko en Dina Ugorskaja. AVI 855.3425 (59’17”). 2016 

 

Prokofiev droeg de viool een warm hart toe en schreef een aantal fijne composities voor dit instrument. Aan de Vioolsonate nr. 1 besteedde hij lang. Begonnen in 1939 was het werk en gevolge van de oorlogsomstandigheden pas in 1946, later dan de Vioolsonate nr. 2 uit 1944, klaar. Het is een duister, vierdelig werk dat bekend  werd door het andante assai, waarin we een ‘koude wind over het graf kunnen horen blazen’.

De beide Russische interpreten op deze cd weten inderdaad koude rillingen te wekken in dat deel. Het eerste deel pakken ze vrij bruusk aan en het hele werk krijgt een sterk ritmisch profiel. 

Op een heel andere manier schreef Shostakovitch in 1968 zijn enige Vioolsonate. Het werk bevat heel emotionele momenten die vergelijkbaar zijn met zijn Strijkkwartet nr. 3. De drie delen bezitten een zeer persoonlijk en diepgravend karakter dat heel andere eisen aan de vertolkers stelt. Maar dat beseffen deze dames heel goed en ze brengen het in de praktijk met een andante dat heel suggestief en met een felle attaque begint. Maar het mooist is het derde deel - largo - andante - dat zeldzaam kaal en desolaat klinkt en waarin de viool wat gesluierd klinkt. Heel mooi gedaan hier. Vergelijk de Prokofiev maar ’ns met Janine Jansen (Decca 480.6687), Maria Milstein (Cobra 0045) en Isabelle van Keulen (Challenge CC 7250) om alleen Nederlandse violistes te noemen en voor Shostakovitch Isabelle Faust (Harmonia Mundi HMC 90.2104), Isabelle van Keulen (Challenge CC 72071) en Lydia Mordkovitch (Chandos CHAN 8988).