Puccini: Il tabarro. Melody Moore (s., Giorgetta), Lester Lynch (b., Michele), Brian Jagde (t., Luigi), Khanyso Gwenxane (t., verkoper), Roxana Constantinescu (ms., Frugola) e.a. met het MDR Omroepkoor Leipzig en het Dresdens filharmonisch orkest o.l.v. Marek Janowski. Pentatone 5186-773 (49’42”). 2019

 

De proletarische tragedie Il tabarro is de eerste korte opera van Puccini van uit het drieluik Il trittico met een lugubere, emotionele thriller, een sentimentele tragedie en een cynische komedie uit 1918. Puccini, die altijd dol was op nieuwe speetjes als de auto, laar aan het begin van dit werk vanuit het orkest een autoclaxon horen, illustratief voor de Seinekade waaraan de schuilt waarop het drama zich afspeelt, is afgemeerd.

Aan het eind van een werkdag stoppen de stuwadoors hun werk op de schuit van Michele. Zin vrouw Giorgetta vraagt hem of ze hen een rondje wijn mag aanbieden. Terwijl dat gebeurt, zondert hij zich af omdat ze weigerde hem een zoen te geven. De stuwadoors maken een dansje op muziek van een draaiorgel in de buurt en een van hen trapt op de voet van Giorgetta. Een van de stuwadoors, Luigi, danst met haar en het is duidelijk dat er meer tussen hen is. Als de werklui het schip hebben verlaten, bespreken Michele en Giorgetta welke stuwadoor moet worden ontslagen. Giogetta pleit ervoor om in ieder geval Luigi te spraken. De discussie eindigt in een gevecht. Dan komt Frugola binnen die haar man Talpa zoekt. Na enige verwikkelingen herinnert Michele Giorgetta aan hun gestorven kind en hoe hij hen onder zijn wijde mantel verborg. Hi betreurt dat hij tweemaal zo oud is als zij. Ze troost hem, maar wil nog steeds geen kus.Hij steekt zijn pijp aan en Luigi denkt dat dit het signaal is om Giorgetta te bezoeken. Dat loopt uit op een gevecht met Michele, die hem vermoordt en zij nlichaam in zijn mantel wikkelt. In Giorgetta’s aanwezigheid laat hij het lijk van Luigi zien.

De opera heeft slechts drie korte aria’s en daar spreekt vooral wanhoop uit. Voor deze opname trad een heel gemengde, goede, maar niet geweldig goede bezetting aan die naar behoren presteert en profiteert van een heel goede opnamekwaliteit, maar die tenslotte in alle eerlijkheid zal moeten toegeven dat ze niet het hoge niveau bereikt van de oude mono opname van  Van Vincenza Bellezza met Tito Gobbi (EMI 764.165-2) en de meer recente van het complete Trittico van Antonio Pappano met Neil Shicoff en Maria Guleghina (Warner 7243-556.587-2).