Paganini: Centone di sonate nr. 1-4 op. 64 MS. 112.  Gianfranco Iannetta (v) en Walter Zanetti (git) op. 64, MS. 112 Tactus TC 781606 (74’50”). 2020

 

Sinds 1828 schreef Paganini met tussenpozen zijn 18 Centone di sonate (potpourri van sonates) voor viool en gitaar, waarin die gitaar een heel ondergeschikte rol speelt. Het ligt voor de hand dat de werken waren bedoeld voor amateurgebruik. De componist ge- (of mis)bruikte de term ’sonate’ voor een veelheid van vormen en er schuilt niets van duivels vertoon in deze melodieuze en aantrekkelijke werken die het karakter van de betere  salonmuziek bezitten. Het is wel muziek waarvan ondanks alle trivialiteit een grote, lastig te weerstane bekoring van uitgaat. Het wordt ook duidelijk hoezeer Paganini een bewonderaar was van Schubert en Schumann.

Gianfranco Iannetta en Walter Zanetti doen er al het mogelijke aan om deze eerste vier Centone di sonate zo aantrekkelijk mogelijk te laten klinken. Of we de overige veertien ook nog van hun tegemoet mogen zien?