Paradisi: Klavecimbelsonates nr. 1-12. Alessandro Simonetto. Brilliant Classics 95867 (2 cd’s, 1u. 46’37”). 2020

 

De uit Napels stammende Domenico Paradisi (1707 - 1791) die ook bekend is als Paradis, was vermoedelijk een student van Porpora en componeerde aanvankelijk werken voor het muziektheater. Pas nadat hij zich in 1746 als pianoleraar en zangdocent in Londen had gevestigd, ontstonden waarschijnlijk uit de behoefte aan eigen lesmateriaal ook zijn twaalf  

Klavecimbelsonates die in 1754 door John Johnson eerden gepubliceerd. Het gaat om tweedelige sonates - het ene lang het andere kort, maar meestal wel in dezelfde toonaard - die een duidelijke invloed van Domenico Scarlatti tonen, maar die ook iets onvervreemdbaar eigens hebben door hun structuur, hun idioom, hun soms aanwezige harmonische bijzonderheden.

In ieder geval moet de vertolker ook een virtuoos zijn. Dat is Alessandro Simonetto zeker en hij speelt op een mooi instrument dat William Horn kopieerde van een Ruckers uit 1638 en dat in de Kirnberger III stemming (A 415Hz) staat. Zo wordt aan de belangrijkste eisen voor welslagen voldaan en is het resultaat stilistisch passender dan dat van Filippo Ravizza (Concerto Classics CD 2008) en de pianisten Linda Nicholson (Passacaille 1024), Ottavio Dantone (Stradivarius STR 33421) en Luciano Sgrizzi (Accord 20030-2) die deels voor pianoversies zorgden en vaak ook onvollediger waren.