Paganini: Caprices op 1 nr. 1-24; Caprice d’adieu MS. 68. Ning Feng. Channel Classics CCS 43221 (79’18”). 2020

 

Het begint erop te lijken dat menige violist voor haar of zijn zijn cd debuut meteen grijpt naar wat geldt als de bijbel vaan de viooltechniek om haar of zijn kunnen te tonen in deze veeleisende en soms complexe stukken. Op zichzelf verdient het waardering dat Channel Classics een podium biedt aan Ning Feng die in 2006 de eerste prijs won bij het Paganiniconcours in Genua en dus donders goed weet waar het op aankomt. 

Toch heb ik langzamerhand een probleempje met dit soort uitgaven. Grof gezegd: het schijnbaar moeiteloos spelen van al deze stukken kan makkelijk uitlopen op een freak show, er meer dan drie kwartier naar luisteren is ook vrij veel gevergd. Daar zijn de Caprices ook nooit voor bedoeld.

Ongetwijfeld speelt Ning Feng de noten als kunstje feilloos gaaf, maar hij voegt niets aan bijzondere inzichten of muzikale gevoeligheid toe. Wat me de afgelopen jaren bij veel van die voortreffelijke violisten - van Julia Fischer (Decca 478.2274), Bob van der Ent (Aliud ACD BR 072-2), Sueye Park (BIS SACD 2282), Mayuko Kamio (Sony 88697.66944-2), Razvan Stoica (Aliud ACD BR 074-2), Roberto Noferini (Tactus TC 781690), Francesca Dego (DG 481.0025), Augustin Hadelich (Warner 2957-28229) en Roman Simovic (LSO LSO 5083) - die ‘de 24’ opnamen opvalt, is dat we daarna van de meesten nauwelijks meer wat hebben gehoord.

Eén pluspunt heeft Feng op deze Virtuosismo genaamde uitgave: hij voert de vijfentwintigste Caprice d’adieu (2’28”) toe. Hij speelt op een nieuw instrument van Samuel Zygmuntowicz. Daarom tot slot toch een zuinig welkom voor deze violist.