Purcell, H.: Tyranic love. ‘Hornpipe’, Chaconne’ uit King Arthur Z. 628; ‘Dance of the furies’ uit The prophetess, or the history of Dioclesian Z. 627; ‘Rule a wife and have a wife’ uit There’s not a swain on the plane Z. 587; ‘Hornpipe’, ’Dance for the fairies’, ’Dance for the green man’ uit The fairy queen Z. 629; ‘Ye twice ten-hundred deities’, ’Symphony’, ’Seek not to know’ uit The Indian Queen Z. 630, ’There is nothing so fatal as women’ uit A fool’s preferment, or the three dukes of Dunstable Z. 571; ‘Ouverture’. ’Slow air’, ‘Air’ uit The virtuous wife Z. 611, ‘The Yorkshire feast song’ uit Of old when heroes thought it base Z. 333; ’This poet sings the Trojan wars’ uit Anacreon’s defeat Z. 423; Purcell, D.: ‘My dearest, my fairest’ uit Pausanias, the betrayer of his country Z. 585, ‘Hark! My Damilcar’ uit Tyrannic love, or the royal martyr Z. 613; Eccles: ‘I burn, my brain consumes to ashes’, ‘Sleep, poor youth’ uit The comical history of Don Quixote; Blow: Poor Celadon, he sighs in vain’ uit Amphion Anglicus, ‘Saraband for the graces’ uit Venus and Adonis; Clarke: ‘Song on the assumption’ uit Ground in d. Eugénie Lefebvre (s) en Étienne Bazola (b) met het Ensemble Les surprises o.l.v. Louis-Noël Bestion de Camboulas. Alpha ALPHA 553 (60’47”). 2020 

 

Over hoe tiranniek de al dan niet wederkerige liefde kan zijn komen me op deze cd in allerlei vormen tegen aan de hand van voorbeelden uit de Engelse zeventiende eeuw met allerlei extremen van gevoelens en expressie. Daarvoor werd een keuze gedaan uit de theaterwerken van met name Henry en Daniel Purcell, aangevuld met stukken van John Blow, John Eccles en Jeremiah Clarke. Alles in een afwisseling van instrumentale en vocale bijdragen. De instrumentale hebben vaak iets hoffelijks, in de vocale schuilt meer drama.

Van Henry Purcell krijgen we fragmenten te horen uit de opera’s King Arthur (1691), The fairy queen (1692) en The Indian Queen (1695) en drama’s als The virtuous wife (1695). Een hoogtepunt is het tragikomische ‘I burn, my brain consumes to ashes’ van Eccles, als een soort waanzinscène gezongen door Étienne Bazola. Ook aan ‘My dearest, my fairest’ uit Pausanias, the betrayer of his country van Daniel Purcell zorgt voor veel genoegen. Maar ach: dat geldt feitelijk voor her hele programma. Prachtig zoals deze Fransen zich met hun in 2010 geformeerde ensemble thuisvoelen in dit Engelse idioom. Vanachter een klavecimbel wordt het op ‘oude instrumenten spelende’ ensemble met dwingende hand geleid door Louis-Noël Bestion de Camboulas. Het luisteren naar dit ideaal uitgevoerde programma is puur genot. De naam Les surprises is overigens ontleend aan Rameau’s opera-ballet Les surprises de l’amour uit 1748.