Pärt: ‘Darf ich…’, ‘Fratres’ voor viool, strijkorkest en slagwerk (1992), ‘Passacaglia’ voor viool, strijkorkest en vibrafoon 2007, ‘Tabula rasa’, ‘Spiegel im Spiegel’. Viktoria Mullova (v), Florian Donderer (v) en Liam Dunachie (piano) met het Ests nationaal Symfonie orkest o.l.v. Paavo Järvi. Onyx ONYX 4201 (59’02”). 2018 

 

Veel van de werken die Arvo Pärt voor viool schreef waren bestemd voor Gidon Kremer, maar hier is het Viktoria Mullova die zich daarover ontfermt. Ze behandelt de werken als virtuoos alsof deze intussen tot het standaardrepertoire behoren en ze doet dit op voorbeeldige wijze.

‘Darf ich…’ behoort tot de korte onbekende stukken uit 1995 Het was bedoeld voor Menuhin, maar werd in 1999 aangepast voor Kremer. De solist begint solo met een karakteristieke melodielijn voordat de strijkers inzetten.

Van Fratres uit 1977, een werk dat Pärt ‘op de kaart zette’, bestaan intussen heel wat versies; de hier uitgevoerde is voor viool, strijkers en slagwerk. De viool zet in voordat de strijkers met een langzamer versie van hetzelfde materiaal volgen. Dan volgt een stel cycli die telkens met pizzicati eindigen voordat de coda in stilte zijn slot bereikt.

Ook de ‘Passacaglia’ uit 2003 was in eerste instantie bedoeld voor Kremer en bestaat eveneens in diverse versies. Hier horen we die voor viool en strijkers. De verwantschap met Bach is gering, want het gaat om een vrij ontroerende klacht in phrygische toonaard.

‘Tabula rasa’, ook uit 1977, is het langste instrumentale werk van Pärt, Het is een soort concert voor twee violen, strijkorkest en geprepareerde piano met schroeven tussen een aantal snaren, Het werk is tweedelig met de ondertitels ‘Ludus’ en ’Silentium’ met een sfeer in contemplatieve barokgeest en momenten waarop beide violisten met hypnotiserend effect aan het eind van het vioolregister spelen.

Tot slot het ook nogal contemplatieve ‘Spiegel im Spiegel’ uit 1978 voor viool en piano.

Violist Florian Donderer en pianist Liam Dunachie begeleiden Mullova op ideale wijze en ook Järvi met zijn verrassend goede orkest zorgen voor een sympathieke, onopdringerige begeleiding uit de Concertzaal in Talinn; ‘Spiegel im Spiegel’ werd in het Engelse Saffron Walden opgenomen.