Praetorius: Dansen uit Terpsichore. ’Passameze/Gaillarde’, ‘La bourrée’, ‘Bransle De la Torche’, ‘Doubles’, ’Bransles De Villages’, ‘Philou’, ‘Ballet des sorciers/Ballet de Princesses/Ballet des Baccanales’/ ‘Ballet des Matelotz’/‘Ballet des coqs’. ‘Bransle de La Torche’, ‘Pavane de Spaigne/Spagnolettta’, ‘ Courante M.M. Wustrow/Courante/Courrant de bataglia’, ‘Le sarabande’. ‘Volte du tambour/Voltes’, ’Voltes’. New London Consort o.l.v. Philip Pickett. Oiseau Lyre 414.633-2 (48’38”). 1985  

 

De Duitse componist Michael Praetorius (1571 - 1621), die eigenlijk gewoon  Michael Schultheiß of Schulze heette, schreef zijn Terpsichore dansen in 1612 aanht begin van de vroegbarok en ze werden later zinnebeeldig voor de Europese instrumente Renaissancecultuur. Ideale muziek om op te dansen in een stijl halverwege de ceremoniële muziek voor koperblazers van Gabrieli en de in menig opzicht waardiger basse-dance muziek uit Frankrijk.

Net zoals de componist in zijn monumentale geschrift Syntagma Musicum (1615-1620) had geprobeerd om alles te beschrijven wat in zijn tijd bekend was over muziek en muziekinstrumenten, zo bracht hij hier een verzameling bijeen van originele en gearrangeerde populaire dansen. Dat lijkt wat makkelijk en voor de hand liggend, maar de muziek maakt echt indruk: met de klank van de instrumenten (kromhoorn, draailier en eenvoudige slagwerkinstrumenten, de gevarieerde ritmen, de melodieusheid en lang aanhoudende tonen.

Philip Pickett maakt daar met zijn New London Consort een feest van en blinkt vooral uit in de mooie versieringen die hij aanbrengt in de kleine Sarabande (track 13) en de stuwkracht die hij geeft aan de Voltes. Dat is Terpsichore, de muze van de dans waardig.

Hij schreef ook veel kerkmuziek en illustreerde o.a. samen met Schütz de Lutherse muzikale traditie.