Pärt: Passio Domino nostri Jesu Christi; ‘Haec cum dixisset Jesus’, ‘Jesum Nazrarenum’, ‘Quia expedit, unum hominem mori’, ‘Numquid et tu ex discipulis ejus es?’, ‘Et vocavit Jesum, et dixit ei’, ‘Crucifige, crucifige eum’, ‘Erat autem Parasceve Paschae’, ‘Noli scribere, Rex Judaneorum’, ‘Postea sciens Jesus quia omnia consummata sunt’, ‘Qui passus es pro nobis’. Sampo Haapaniemi (b., Jezus), Martti Anttila (t., evangellst), Linnéa Sundfar Casserly (s.), Sirkku Rintamäki (ms), Mats Lillhannus (t), Jussi Linnanmäki (b), Laura Vikman (v), Anni Haapaniemi (h), Marko Ylönen (vc), Mikko-Pekka Svala (fag), Jan Lehtola (org) e.a. met het Helsinki kamerkoor o.l.v. Nils Schweckendiek. BIS SACD 2612 (71’33”). 2020
In 1982 componeerde Arvo Pärt, kort nadat hij uit Letland naar Duitsland was geëmigreerd, in opdracht van de Beierse omroep zijn Passio Domino nostri Jesu Christi. Understatement is het motto van dit in het latijn gezongen passieverhaal. We horen Jezus, Pilatus en de evangelist als solisten, een klein bezet koor, een kwartet met houtblazers en strijkers en een orgel ter ondersteuning van de solisten. Ieder heeft zijn brokjes melodisch materiaal dat heel afwisselend is en vaak wordt herhaald. De voortgang verloopt in ritmisch unisono zodat het werk een echt ritualistisch karakter krijgt.
Onder het oppervlak van de muziek gaat veel drama schuil, naar Pärt wil vooral dat de luisteraar zich op de tekst en de betekenis daarvan concentreert. Daarom zijn er bijvoorbeeld geen beschouwelijke aria’s en commenterende koren. De verhaallijn verloopt met een afwisselde begeleiding van viool, hobo, cello en fagot; Christus en Pilates hebben orgelbegeleiding. Een duidelijk geval van multum in parvo.
De Finnen van deze opname tonen zich zeer vertrouwd met de materie en interpreteren deze muziek natuurlijker en idiomatischer dan het Engelse ensemble van Antony Pitts (Naxos 8.555860). In sommige opzichten hebben ze zelfs een streepje voor op Paul Hillier (ECM 837.109-2). De muziek klinkt heel aantrekkelijk, zeer geanimeerd en niet zo statisch als in sommige andere uitvoeringen. De muziek krijgt zo een betekenis die ver boven het alledaagse uit gaat. De overige werken vormen een heel nuttige, vrij exclusieve aanvulling.