Prokofiev: Semyon Kotko op. 81. Tatiana Pavlovskaya (Sofya), Ekaterina Solovieva(Lyubka), Lyudmilla Filatova (Semyons moeder), Olga Markova-Mikhailenko (Khivrya), Olga Savova (Frosya), Evgeny Akimov (Mikola), Nikolai Gassiev (Klembovsky), Viktor Lutsiuk (Semyon Kotko), Vladimir Zhivopistev (Duitse tolk), Viktor Chernomortstev (Tsaryov), Yuri Laptev (Von Wierhof), Gennady Bezzubenkov (Tkachenko), Grigory Karasev (Ivasenko) en Yevgeny Nikitin (Remeniuk) e.a. met het Ensemble van het Kirov theater, St. Petersburg o.l.v. Valery Gergiev. Philips 464.605-2 (2 cd’s, 136’46”). 1999
Semyon Kotko was de vijfde van Prokofievs acht opera’s en de eerste over een Sovjet thema. Het werk werd geschreven tijdens de periode van Stalins ergste vervolgingen en is gebaseerd op een verschrikkelijk propagandistische novelle van Valentin Katayev Ik ben de zoon van het werkende volk. Het is een verhaal over liefde en heldendom in de Oekraïne gedurende de verwarde tijd na de revolutie van 1917 toen de Bolsjewisten hun macht probeerden te vestigen en stevig werden tegengewerkt door de Haydamasken die samenwerken met de Duitse invasiemacht. De anti Duitse teneur zorgde in 1939 wel voor problemen toen het Nazi-Sovjet pact werd gesloten.
Waar het libretto niet erg opmerkelijk is, redt de muziek het werk. Zelfs wanneer hij werd opgezadeld met een propagandistisch Sovjet thema was Prokofievs sprekende originaliteit niet te onderdrukken, wat ook geldt voor de latere propagandistische opera Het verhaal van de ware mens. De melodische stijl ontleent veel aan de Russische volksmuziek en vormt zo ook een link met de filmmuziek voor Alexander Nevsky. Maar als geheel bevat het werk minder pakkende muziek dan bijvoorbeeld Oorlog en vrede. Maar overigens boeit het werk zeker.
Uit 1960 bestaat een volledige opname van het werk door een ensemble van de Moskouse omroep o.l.v. Zhukov (Chandos CHAN 10053, mono) en wat Philips hier biedt is een moderne stereo opname van een concertuitvoering in het Weense Konzerthaus uit 1999. Gergiev brengt meer spanning en energie in het werk dan die oudere opname liet horen. Viktor Lutsiuk als Semyon en Tatiana Pavlovskaya als zijn verloofde Sofya vormen een ideaal duo en de omringende rollen zijn heel goed bezet, maar eens temeer is Gergiev de held van de uitvoering. De opname is zeer geslaagd. Klein minpuntje voor perfectionisten: er zijn wat kleine coupures aangebracht.