Prokofiev: Sinfonietta op. 5/48; Symfonie concert in e voor cello en orkest op. 125; Divertimento op. 43. Raphael Wallfisch met het Schots nationaal orkest o.l.v. Neeme Järvi. Chandos CHAN 10312 (72’49”). 1986/89

De meeste Prokofievliefhebbers zullen diens Divertimento nauwelijks kennen, Hoogste tijd dus om daar verandering in te brengen, want het is een kostelijk stuk uit 1925/9 waarvan geen andere opname voorhanden is. Het onweerstaanbare tweede thema zal zich nog lang in het onbezoedelde gehoor vastzetten. De zonnige, charmante Sinfonietta voor klein orkest is een nog vroeger werk uit 1909 en werd in 1929 herzien. Het is ook een onterecht verwaarloosd stuk van zo’n twintig minuten. Daarna wordt ineens een sprong gemaakt naar de late Prokofiev uit 1950/2. Daarbij gaat het om een ‘hertaling’, om dat modebegrip maar eens te hanteren, van het Celloconcert op. 58, in beide gevallen voor Rostropovitch geschreven. Die nam het op voor Warner (0927-46745-2) en mooier nog op EMI dvd (490.120-9), terwijl er ook nog een fraaie opname is van Chang (EMI 547.438-2). Het gaat om een vrij romantisch werk met zo’n bekend frenetiek typisch Prokofiev scherzo; het werk begint heel rustig en afgemeten en eindigt met thema en variaties. Wallfisch mag dan geen Rostropovitch zijn, hij kwijt zich heel overtuigend van zijn taak en zoals meestal bij Chandos: de opname is dik in orde!