Pärt: Symfonie nr. 4; Gedeelten uit Kanon Pokajanen. Resp. Los Angeles filharmonisch orkest o.l.v. Esa-Pekka Salonen en Ests filharmonisch koor o.l.v. Tonu Kaljuste. ECM 476.3957 (50’00”) 2009/1997

Sinds hij zijn Vierde symfonie in 1971 schreef zijn 37 jaar vergaan voordat Pärt die 10 september 2010 zijn vijfenzeventigste verjaardag vierde in opdracht van het Los Angeles filharmonisch orkest zijn Vierde als ‘Canon voor de beschermengelen’ schreef. Het ruim 35 minuten durende werk, opgedragen aan de in Rusland gevangen zittende ondernemer Chodorkovsky begint met een heel verstild met haast gestolde muziek, Con sublimità, In het tweede deel, Affanoso, vinden een paar klankerupties van het slagwerk plaats, maar keert ook dra weer een gelaten, maar spanningsrijke rust in. Het derde deel, Deciso, is het kortst en klinkt dienovereenkomstig wat fermer.

Het hele werk is in Pärts heel toegankelijke idioom, waarin het vroegere geklingel tot een minimum is teruggebracht, met op de achtergrond invloeden van geabstraheerde kerkmuziek en minimalisme. Op de toegewijde verklanking valt niets af te dingen.

Meer canonische muziek biedt het kwartiertje met gedeelten uit het a cappella koorwerk Kanon Pokajanen. Het aan dirigent Kaljuste opgedragen werk krijgt een naar we mogen aannemen ideale uitvoering die eens te meer laat horen over welke prachtige koortraditie Estland beschikt. Hoog tijd voor het hele werk! Met slechts 50’ speelduur was er toch ruimte genoeg voor? Twee waardevolle cd premières.