Poulenc: Concert voor 2 piano’s en orkest; Concert champêtre; Suite française. Jos van Immerseel (p), Claire Chevalier (p) en Ksaterina Chroboková (kl) met Anima Eterna o.l.v. Jos van Immerseel. ZigZag Territoires ZZT 110403 (58’24”). 2010

Het piano dubbelconcert, vol van joie de vivre, krijgt een pittige aanpak met vooral van de kant van het orkest een stevige beurt. De hoekdelen sprankelen, het lome langzame deel heeft de gewenste glorieuze houding en de dirigent houdt het allemaal met krachtige hand bijeen. Vergelijk nog wel met Collard/Duchâble (Warner).

Het Concert champêtre is een niet zo makkelijk te realiseren werk; schuld daaraan is Poulenc zelf die te weinig bekend scheen met het ten tijde van de compositie voor Wanda Landowska, 1928, nog goeddeels onbekende instrument en die daardoor de balans uit het oor verloor met een  veel te groot orkest. Ook verder kwam het werk niet makkelijk tot stand, wat blijkt uit de samengeflanste structuur met abrupte tempowisselingen in de hoekdelen. Gelukkig heeft de soliste een niet te puntig en miezerig klinkend Frans Jobin instrument uit 1983 ter beschikking. Zo wordt meteen mooi geïllustreerd dat het veel beter is om betrekkelijk nieuwe muziek op een modern instrument te spelen dan op een primitief oud exemplaar. Niettemin had de balans van de opname wel wat meer ten gunste van haar mogen zijn ingesteld want in zijn enthousiasme gaat Van Immerseel met de felle begeleiding wel vrij meedogenloos voor haar te werk. Maar het resultaat is zo verre te verkiezen boven een halfslachtige aanpak. Een alternatief is Rogé (Decca 476.2181).

De als licht verteerbare lekkere vulling middenin deze leuke muzikale sandwich geplaatste uit  zeven ultrakorte deeltjes bestaande en van dansbewegingen doordrongen Suite française vormt lekkere tussenspijs.