Pergolesi: La serva padrona. Isabelle Poulenard (s), Philippe Cantor (bs) met het Barokensemble, Nice o.l.v. Gilbert Bezzina. Pierre Verany PV 795111 (51’46”). 1995

Pergolesi: La serva padrona; Livietta e Tracollo. Nancy Argenta (s) en Werner van Mechelen (b)  c.q. Patricia Biccire (s) en Donato di Stefano (bs) met La petite bande o.l.v. Sigiswald Kuijken. Accent ACC 96123D (79’41”). 1998

Het lijkt verstandig om zowel het bekendere La serva padrona als het nagenoeg onbekende Livietta e Tracollo met enige omzichtigheid te benaderen. Beide werken bezitten wat charmante aria’s (en klinken heel Mozartiaans), maar ruim een derde van deze korte opera’s bestaat uit lange gesproken recitatieven die op dvd best aantrekkelijk kunnen zijn, maar via cd nogal langdradig.

In La serva padrone wordt verhaald van de tirannieke dienster Serpima die haar aanzienlijk oude werkgever Umberto tot een huwelijk verleidt door zich tijdelijk te vermommen als een collega bediende Vespone die haar zou willen kapen.

Het andere Intermezzo verhaalt over de als Franse boerenzoon vermomde Livietta die probeert Tracollo, op zijn beurt terzijde gestaan door zijn bediende Faccenda in de val te lokken en hem te straffen omdat hij Livietta’s broer heeft beroofd en bijna gedood. Na de nodige verwikkelingen wordt alles vergeven en vergeten en trouwen Livietta en Tracollo met elkaar.

Veel van de pret in deze opera’s berust op het feit dat een aantal rollen van lieden is die alleen maar zwijgend optreden. Karaktertekening ontbreekt verder, maar aria’s als ‘Stizzoso, mio stizzoso’ van Serpina en ‘A Serpina penserete’ zijn op introverte wijze heel bekoorlijk en maken deze werken best genietbaar.

De Accent opname heeft het voordeel van twee vliegen in één klap op hoog niveau. De recitatieven worden met de nodige panache afgewikkeld en de solisten passen goed bij elkaar. Kuijken zorgt met het orkest mooi voor leven in de brouwerij.

Voor wie aan La serva padrona genoeg heeft, komt de eveneens goede realisatie van Bezzina in aanmerking.