Prokofiev: Visions fugitives op. 22 nr. 1-20; Hindemith: Ludus tonalis. Olli Mustonen. Decca 444.803-2 (68’03”). 1995
Prokofiev: Visions fugitives op. 22 nr. 1-20; Pianosonates nr. 4 in c op. 29, 6 in A op. 82; Légende op. 12; Pianostukken op. 32 nr. 1 en 4; Twist op. 102/3; Gavotte op. 95/2; Uit Assepoester op. 95 2/3/6 en op. 102/1; Scriabin: Poème-nocturne op. 61; Dansen op. 73 nr. 1 en 2; Vers la flamme op. 72; Fantaisie in b op. 28; Shostakovitch: Preludes en fuga’s op. 87 nr. 4, 12, 14, 15, 17 en 23. Sviatoslav Richter. Decca 794.902-2 (2 cd’s, 2u. 32’10”). 1963
Prokofiev: Visions fugitives op. 22 nr. 1-20; Rachmaninov: Études-tableaux op. 33 nr. 1-3, 5-9; Scriabin: Poèmes op. 32 nr. 1 en 2; Études op. 8 nr. 11-12; Toegiften van Bach en Tchaikovsky. Marietta Petkova. Bloomline BS 12-092 (71’17”). 2012
Prokofiev: Visions fugitives op. 22 nr. 1-20; Scriabin: Sonate fantasie nr. 2 op. 19; Études op. 8 nr. 2, 3, 4, 5; op. 42 nr. 3, 4 en 7; 4 Pianostukken op. 51; Pianosonate nr. 9 op. 68; Vers la flamme op. 72. Nikolai Demidenko. Conifer CDCF 204 (73’13”). 1990
Prokofiev: Visions fugitives op. 22 nr. 1-6 en 8-16 (bew. Barshai). Doelen Ensemble. Saphrane S 62604 (46’31”). 2008
De twintig miniatuurtjes die samen Visions fugitives (1915-1917) vormen zijn momentopnamen van Prokofievs eigenaardige persoonlijke stemmingen. Zoals de meeste miniaturen heten ze toegankelijk te zijn en vormen ze een aardig visitekaartje van de rondreizende pianovirtuoos, intieme bekentenissen, splinters van grotere experimenten. In de titel wordt een gedicht van Konstantin Balmont geciteerd: “Ik ken geen wijsheid” met de woorden ‘In iedere vluchtige blik zie ik hele werelden. Ze veranderen eindeloos, flitsend in speelse regenboog kleuren’.
De Visions fugitives kunnen tot Prokofievs populairste pianowerken worden gerekend. Soms zijn ze grotesk, soms ook bezwerend en mystiek, een enkele keer simpelweg poëtisch of juist assertief agressief en meestal wordt het aan de luisteraar overgelaten om een eigen mening te vormen. De componist zelf lichtte alleen een tipje van de sluier op met de vingerwijzing dat nr. 19 de opwinding van de massa tijdens de februari revolutie weergeeft.
Probleem bij de volledige opname is, dat de meeste niet langer officieel verkrijgbaar zijn. Via een speciaalzaak en internet kan het nog lukken. Voor een volledige versie zijn Richter, Demidenko, Petkova en Mustonen de aangewezen pianisten. Zij geven het matige modernisme van de muziek in de juiste wisselende stemmingen weer. Hun toets is aan de lichte kant en bezit een moeiteloze frisheid. Laat de samenstelling van hun omringende programma’s de keus mee bepalen. Interessant zijn de gedeeltelijke bewerkingen van Barshai die elders zijn besproken.