Prokofiev: Pianoconcert nr. 3 in C op. 26; Bartók: Pianoconcert nr. 2 Sz. 95, BB. 101. Lang Lang met het Berlijns filharmonisch orkest o.l.v. Simon Rattle. Sony 88883-73226-2 (60’32”). 2013

De tijd is voorbij dat Lang Lang met ieder optreden, met elke nieuwe opname sensatie veroorzaakte. Steeds meer werd duidelijk dat van de nodige overschatting sprake was en is. Als virtuoos behoort hij tot de besten, als het om inhoud gaat, komen we nogal tekort.

Het is te begrijpen dat EMI met van Prokofiev al Richter/Maazel (568.637-2) in de catalogus weinig behoefte had aan Rattle en dat DG met Anda/Fricsay (447.399-2), Pollini/Abbado (447.6353) en Andsnes/Boulez (447.5336) geen behoefte had aan Lang Lang. DG had ook al twee mooie Prokofievopnamen in handen, de ene met Argerich/Abbado (447.438-2) en Kissin/Abbado (439.898-2).

Sony als vluchtheuvel voor iets wat weg heeft van  een haastklus. Dat blijkt uit de niet ideale samenwerking van solist en dirigent met duidelijk verschillende opvattingen. Zelfs het orkestspel rammelt soms even en de langzame delen maken een slechts kille indruk. Virtuositeit alleen is nu eenmaal niet genoeg. Geen wonder dat alle hier genoemde opnamen een betere indruk maken dan de nieuwkomer.