Pärt: Stabat mater. Moody: Simeron. Zsuzsi Tóth (s). Barnabás Hegyi en Olivier Berten (b) c.q. leden van het Vox Luminis koor met het Goeyvaerts trio. Challenge CC 72616 (53’04”). 2013 

Pärt: Stabat mater (arrangement). Joanne Andrews (s), Deborah Miles-Johnson (ms), Simon Berridge (t) met Fretwork, Taverner koor en – Consort o.l.v. Andrew Parrott. Virgin 545.272-2 (61’22”). 1996 

Sinds het ontstaan in 1985 is het tiendelige, ongeveer 25 minuten durende Stabat Mater voor sopraan, alt, tenor en strijktrio van Pärt onderhevig aan bewerkingen waarmee het werk zelfs werd uitvergroot tot een versie voor gemengd koor en orkest.

Maar bij de drie solisten en het Goeyvaerts trio - gevormd door Kristien Roels (v), Kris Matthynssens (va) en Pieter Stas (vc) en gespecialiseerd in eigentijds repertoire - keerde men tot het origineel terug en wel zodanig dat met gebruikmaking van de ‘juiste intonatie’ techniek vibratoloze klanklagen worden voortgebracht en een treffend verschil tussen harmonie en wringende akkoorden van de strijkers ontstaat. Dat loont want de spirituele intensiteit van de muziek wordt hierdoor bekrachtigd.

Verder valt op hoe zorgvuldig en gedetailleerd het geheel klinkt.

In het opdrachtwerk van het trio, Simeron uit 2012 van de Engelse componist Ivan Moody (1964), zijn Griekse teksten uit de Byzantijnse ritus voor vocaal trio en strijktrio over de ontwikkeling van leed naar troost op muziek gezet. Ook dit werk lijkt optimaal te worden gerealiseerd.

Wat het werk van Pärt betreft, kan deze uitvoering aanspraak maken op de eretitel. Maar vergelijkingen met de zeer diverse vertolkingen door Parrott, Kremer c.s. (ECM 831.959-2), Jackson (Atma ACD 22310), Chamber Domaine (Black Box BBM 1071), Philippe Graffin c.s. (Cobra COBRA 0019), Hillier (Harmonia Mundi HMU 80.7553), K. Järvi (Sony 88697-62334-2) en Fretwork (Klara 509996217952-2) kunnen leerzaam zijn.