Purcell; Sonatas in four parts nr. 1-10Z. 802/11. The King’s Consort. Linn Vivat 106 (78’). 2013

Kort nadat hij hele reeksen Fantasieën had geschreven, componeerde hij twee reeksen triosonates voor 2 violen, viola da gamba en toetsinstrument. Het karakter is aan de relatief luchtige kant en de toon is helderder omdat meer gewicht aan de violen toevalt. Maar de nodige melancholie is nooit ver uit de buurt. Een tijdgenoot beschreef deze muziek als ‘very artificiall and good…’, doch ‘ clog’d with somewhat of an Englosh vein’.

Al zo’n 25 cd’s wijdde The King’s Consort bestaande uit barokviolisten Cecilia Bernardini en Huw Daniel met een continuogroep met Susanne Heinrich, organist Robert King en theorbespeler Lynda Sayce aan de muziek van Purcell. Het ensemble kan dus als specialist gelden. Geen wonder dat deze werken uit 1697 ook weer fraai uit de verf komen. De uitvoeringen zijn al even inventief als de composities; contrapuntisch vernuft en bekoorlijkheid komen even fraai naar voren, steeds tegen een ietwat melancholieke achtergrond. Probeer bijvoorbeeld de chaconne uit de sonate in g of het beginadagio van de sonate in d.

Het geheel voldoet minstens zo goed als dat van het Purcell kwartet (Chandos CHAN 572/3), het Locke Consort (Channel Classics CCS 7295) en London Baroque (Harmonia Mundi HMX 290.1438/9).