Prokofiev: Vioolconcert nr. 2 in g op. 63; Rachmaninov: Symfonische dansen nr. 1-3. Geneviève Laurenceau met het Capitole orkest Toulouse o.l.v. Tugan Sokhiev. Naïve V 5256 (63’51”). 2010

Tijdens het regime van Michel Plasson kon via EMI cd’s worden beluisterd hoe goed het Capitole orkest uit Toulouse was. In 2008 volgde Tugan Sokhiev Plasson op. Eigenlijk moet men hem met zijn expressieve, duidelijke gebaren ook zien dirigeren, wat soms op mezzo TV en mogelijk op YouTube of Spotify mogelijk is. Maar ook zonder hem in actie te zien laat hij fraaie prestaties horen, tot nu toe vooral met Russische muziek.

Hier komt meer Russische muziek tot klinken. In Prokofievs tweede vioolconcert beleeft Geneviève Laurenceau haar beste momenten in milde melodie aan het begin van het werk en in het mooi uitgesponnen langzame deel. Ze is een uitgesproken kamermuzikante. De snelle delen worden accuraat door haar afgewerkt, maar ze  beschikt noch over de kracht, noch over de persoonlijkheid om daar verder diepe indruk mee te maken. Bovendien is het voor de hand liggender om beide vioolconcerten samen te kopen, bij voorkeur van Znaider (RCA 74321-87454-2) of Vengerov (Warner 0927-49567-2). 

Rachmaninovs symfonische dansen zijn door bekendere, waarschijnlijk betere orkesten en dirigenten (Concertgebouworkest met Ashkenazy, Decca 430.733-2 en St. Petersburg filharmonisch orkest o.l.v. Mariss Jansons,   EMI 555.140-2) uitgevoerd. Toch imponeert Sokhiev met een imposante, weloverwogen interpretatie. Hij toont een goed gevoel voor rubato, geeft de ruimte aan lyrische gedeelten zonder het momentum te verliezen. De houtblazers dragen fraaie soli bij. Er zijn mooie contrasten tussen speels, sinister, majestueus.