Prokofiev: Pianosonates nr. 6 in A op. 82, 7 in Bes op. 83 en 8 in Bes op. 84. Boris Giltburg. Orchid ORC 100023 (73’). 2012

Als 21-jarige debuteerde de in Moskou geboren Israëlische Boris Giltburg internationaal bij het Israël filharmonisch orkest, hij won uiteraard diverse pianoconcoursen en als beloning voor het winnen van het dertiende Rubinstein concours mocht hij deze opname maken.

Meteen het eerste deel van de Sonate nr. 6 is krachtig en angstaanjagend, zoals het hoort te zijn en de finale klinkt heel opwindend en meeslepend. Dat alles heel kleurig verpakt.

Sonate nr. 7 verloopt tot de finale net zo indringend en genuanceerd, maar dat laatste deel had wat kunnen winnen bij een iets langzamer tempo zodat de ‘begrafenisklokken’ wat functioneler hadden geklonken. Maar dat is haast zou op een slak leggen.

Sonate nr. 8 klinkt in Giltburgs handen minstens zo goed als bij Richter, Gilels en Glemser. Alles uit deze sonate wordt hoorbaar gemaakt: het bevreemdende, de omsluierde treurigheid, de omineuze energie uitbarstingen. In het eerste deel klinkt het tweede thema hypnotiserend. Gelukkig doet de opname volledig recht aan deze verklankingen. Bij zoveel geweldigs, vergaat de lust tot verder vergelijken.

Heel lezenswaard is ook de door Giltburg zelf geschreven programmatoelichting, waarin hij onder meer schrijft over ‘oorlog …. in  zicht, op je af marcherend met doodse ogen; dat is niet aangenaam’.