Riley: In C. Terry Riley (sax) met slagwerkensemble. Sony 88697-56494-2b (41’56”). 1968

Terry Riley’s In C (1964) laat een steeds herhaalde ‘C’ als hypnotische basis van verschillende instrumentale combinaties horen. Een uiting uit de typisch Californische hippiewereld, een soort even innemende als provocerende happening die een fascinerende zowel als instructieve leerschool biedt voor het samen musiceren. Iedereen kan  meedoen en een dirigent is niet echt nodig. Zolang men zich houdt aan de partituur van 53 opeenvolgende motiefjes. Iedereen  bepaalt zelf hoe vaak dat wordt herhaald. Kort pauzeren mag ook, waarna men een nieuw motieje zoekt om verder te gaan. Goed naar elkaar luisteren en op elkaar reageren zijn dus heel belangrijk. Vandaar dat geen twee uitvoeringen hetzelfde zijn. In de nieuwere versies werd geleidelijk de invloed van Adams merkbaarder en de toevoeging van vocale bijdragen is van coloristisch voordeel.

Hier daarom een aantal mooie alternatieven: het pianoduo Labèque (KML 2117), De Volharhing o.l.v. Jussi Jaatinen (Mode 214/5), Icus ensemble met het Birdman saxofoonkwartet (Cypres CYP 5601), Riley (Elision Fields EF 104 en New Albion NA 071), Piano Circus (Argo 430.380-2), Ensemble vocal met instrumentaal ensemble Montréal o.l.v. Walter Boudreau (ATMA ACD 22251), Bang on a Can (Cantaloupe CA 21004), Ars Nova en Percurama slagwerkensemble Kopenhagen o.l.v. Paul Hillier (Ars Nova 8.226049).

Aanraders zijn vooral de opnamen van Riley zelf en die van Hillier.

Tijdens het World Minimal Music Festival in Amsterdam in april 2015 werd onder meer ook A rainbow in curved air uitgevoerd. Van dat werk bestaat een mooie cd uit 2012 van Poppy Nogood en de Phantom Band (Esoteric ECLEC 2306).