Rameau: Nouvelles suites de pièces de clavecin in A en in G; Debussy: ‘Hommage à Rameau’ uit Images I. Alexandre Tharaud. Harmonia Mundi HMC 90.1754 (62’56”). 2001

In de periode 1946 tot 1955 nam pianiste Marcelle Meyer op 4 cd’s de meeste klavecimbelwerken van Rameau op (EMI 568.092-2) en ze deed dat op indrukwekkende manier. Zij behoorde ook tot de eersten die fonografisch veel aandacht aan deze componist besteedde. Onder meer Michelangeli, Moravec en Rubinstein volgden haar op bescheidener schaal.

Alexandre Tharaud zegt door haar geïnspireerd te zijn om ook de piano voor dit repertoire te kiezen, terwijl het eigenlijk anno 2001 al lang ongebruikelijk (verkeerd?) is. 

Gezegd dienst te worden dat Rameau’s tactiele syntaxis en decoratieve stijl zich minder voor de piano lenen dan Bachs universele taal. Maar dan blijkt dat een goede pianist deze muziek evenzeer kan laten ademen, zingen en dansen. Maar de mogelijkheden van de piano tot cantabile, om de toon lang aan te houden en kleurschakeringen aan te brengen zijn niet besteed aan Rameau.

In deze suites komen we opnieuw, soms in lichtelijk gewijzigde vorm, oude bekenden uit de Pièces de clavecin tegen, zoals een nog ruiger ‘Les auvages’ en andere karakterstukken als ‘La poule’, ‘Les tricotets’ en ‘L’enharmonique’, maar ook de  meer virtuoze stukken als ‘Les trois mains’ en ‘Gavotte et doubles’ komen goed uit de verf. Dat hij eindigt met Debussy’s eerbetoon aan Rameau is aardig bedacht, al vormt dit onderdeel zeker niet het sterkste punt van het recital.

Jammer dat niet is vermeld op wat voor vleugel Tharaud speelt. Het lijkt geen forse Steinway.

Advies: beluister deze cd met veel plezier, maar keer daarna terug tot klavecinisten als Christie (Harmonia Mundi HMS 92.6018), Yates (Chandos CHAN 0659) en Rousset (Oiseau Lyre 425.886-2).