Ravel: Pavane pour une infante défunte; Miroirs; Gaspard de la nuit. Anna Vinnitskaya. Naïve V 5284 (57’25”). 2011

Met haar recital met solowerken van Ravel zette Vinnitskaya die eerder onder meer met het tweede pianoconcert van Prokofiev en Ravels pianoconcert in G al grote indruk maakte een fraaie kroon op haar verrichtingen tot nu toe. Natuurlijk komt Gaspard, blijkbaar een succesvol lijfnummer van de pianiste, nu haast nog glorieuzer terug in een bijna nog evocatiever en verleidelijker gedaante. In Miroirs flitsen en fladderen de nachtmotten op een manier die zowel indirect als scherp is, in ‘Oiseaux tristes’  zorgen de rusteloze harmonieën voor een ongemakkelijke, drukkende sfeer die wordt verdreven door een koele bries in ‘Une barque sur l’océan’ en in ‘Alborada del gracioso’ horen we gitaargetokkel, klikkende castagnetten en ongeremde melodieuze sensualiteit. Hier horen we de pianiste vooral als coloriste, net als bijvoorbeeld Bavouzet (MDG MDG 604-1190-2). De Pavane aan het begin munt uit door een volkomen natuurlijk verloop. Gelukkig deden de opnamemensen alles om dit volkomen tot zijn recht te laten komen.

Vergelijkingen me Aimard (Warner 2564-62160-2), Collard (EMI 586.061-2), Thibaudet (Decca 433.515-2) en Rogé (Decca 440.836-2) hoeft ze niet te schuwen.