Rebel: Vioolsonates nr. 3  in Bes, ‘L’Apollon’, nr. 5 in D (1713), nr. 5 in D ‘La Pallas’ (1712), nr. 6 in b, nr. 7 in c ‘Tombeau de Monsieur de Lully’, nr.11 in Bes. Amandine Beyer met Assemblée des Honnestes Curieux. Zig-Zag Territoires ZZT 05110-2 (59’49”). 2005

Sla ieder willekeurig muzieklexicon of iedere voor de hand liggende encyclopedie en je leest ongeveer hetzelfde dezelfde opmerkingen van tijdgenoten over Jean-Féry Rebel (1666-1747): “Rebel had werkelijk iets van Italiaans genialiteit en vuur in zich, maar hij beschikte over de goede smaak en het besef mom dat te temperen met Franse wijsheid en teerheid”.

Wat dit voor betekenis heeft voor de uitvoeringspraktijk van zijn muziek is wat vaag, maar het is zeker iets dat door de geest van Amandine Beyer speelde toen zij aan dit programma met merendeels onbekende sonates uit 1712 en 1713 begon. Het resultaat is echter bijzonder.

Beyer ontbrak het nooit aan ‘genie en vuur’ wanneer ze Italiaanse muziek van Corelli, Caldara en Vivaldi uitvoerde zoals haar cd’s aantonen. Hier ‘ontspant’ ze haar geluid enigszins en soepele nuances in tempo en dynamiek leiden alleen maar tot meer gepassioneerde lyriek. De violiste is goed hoorbaar overgeschakeld naar een gangbare Franse barokklank met alle eenvoudige gratie en beleefde gekronkel van dien. Mar ze dook ook diep in de materie zelf en onthult een breed gamma aan expressie wat zelfs tot wat duisterder momenten oplevert in de overigens vrij zorgeloze, soms wat melancholieke muziek.

In combinatie met de sympathieke inbreng van de Assemblée des Honnestes Curieux (intrigerende naam!) is dit een uitgave met barokmuziek van de hoogste orde. Wie nieuwsgierig naar dit repertoiresegment is, zou ook de opname van Andrew Manze, Jaap ter Linden en Richard Egarr (Harmonia Mundi HMU 90.7221) eens moeten beluisteren.