Ravel: Dances and fairy tales. Le tombeau de Couperin (bew.); Ma mère l’oye (bew.); Pavane pour une infante défunte (bew.). Joint venture slagwerkduo. BIS CD 9054 (44’08”). 2014
Misschien zijn er nog muziekliefhebbers die zich het optreden van het in 2007 gevormde Joint venture slagwerkduo van de Chinese Rachel Xi Zhang (marimba) en de Luxemburger Laurent Warner (marimba en vibrafoon) uit 2011 toen dit tijdens de studie aan het Amsterdams Conservatorium met de ‘Prélude’ van Ravels Le tombeau de Couperin de Bernard Haitink prijs van het Vriendenkrans concours won en daarmee ook beurzen voor verdere studie.
Intussen heeft met markante tweetal een aardige reputatie opgebouwd en ook de nodige optredens achter de rug en zelfs masterclasses gegeven.
Hun onderwerp hier is opnieuw Ravel, die zo prachtig kon orkestreren en die heel bijzondere pianowerken schreef, maar helaas niets voor apart slagwerk.
Dus arrangeerde het tweetal de rest van Le tombeau en voegde daar dus bewerkingen van de resterende ‘Forlane’, ‘Menuet’ en ‘Rigaudon’ plus overige vijf tableaux (‘Danse’, ‘Pavane’. ‘Entretiens’ ‘Petit poucet’ en ‘Laideronnette’ en de apothéose ‘Le jardin féerique’ van Ma mère l’oye aan toe, betreurend dat de meesterlijke Ravel nooit iets speciaal voor slagwerk heeft geschreven buiten de belangrijke leidende rol die de kleine trom in de Boléro speelt.
De melancholiek, maar ook nobel klinkende Pavane pour une infante défunte vormt een waardige afsluiting van een meesterlijk gespeeld programma.
Jammer dat dit mooie, vervreemdende klankfestijn voor kenners van de versie voor piano(s) en symfonie orkest na drie kwartier voorbij is. De zestien minuten van de ook daarom vragende Rapsodie espagnole (met vertaalde castagnetten) had er mooi nog bij gekund.
Marimba en vibrafoon zijn zeer fonogeniek klinkende instrumenten en het zal dan ook niet verbazen dat deze met zorg gemaakte opname een haast verblindend mooie, soms haast exotische klank heeft.
Het ook op BIS vertegenwoordigde Kroumata ensemble heeft er een geduchte, hoogst getalenteerde rivaal bij gekregen die niet alleen nieuwe kleuren aan deze werken geeft, maar ook de ritmen een nieuw aanzien verleent, bijvoorbeeld door de muziek logisch te laten ademen.