Rubinstein: Pianoconcert nr. 1 in E op. 25; Don Quixote op. 87. Grigorios Zamparas met het Bohuslav Martinů filharmonisch orkest o.l.v. Jon Ceander Mitchell. Centaur CRC 3462 (64’19”). 2014

Anton Gregorewitch Rubinstein (1829-1894) was pianoleerling van zijn moeder en Villoing, trad als kind al met succes in het openbaar op, zoals in 1841 in Parijs voor Liszt. Met zijn brier Nicolai studeerde hij in Berlijn compositie bij Dehn en raakte onder de invloed van de Duitse romantiek zoals we die van Schumann kennen.Hij was een uitgesproken tegenstander van de Russische nationale school  en om het peil van het Russische muziekonderwijs te verhogen, stichtte hij in 1862 het conservatorium in St. Petersburg. In zijn tijd gold deze Rubinstein als een der grootste pianisten, beschikkend over een fascinerende persoonlijkheid.

Zijn talrijke composities waren op een paar uitzonderingen na (de Melodie in F) vrijwel vergeten. Maar Centaur doet daar gelukkig wat aan door successievelijk de zes pianoconcerten vast te leggen. Van de meeste bestonden al oudere andere opnamen uit de jaren negentig vorige eeuw, vrijwel geen van alle op geweldig hoog niveau. Kennelijk gaat het ook niet om werken, hoe goed doortimmerd ook en hoe dankbaar ook voor de solisten, die internationale grootheden aanspreken.

De vertolking van Grigorios Zamparas van het eerste concert kan goed dienen en is mooi opgenomen. De enige concurrentie komt van Joseph Banowetz met het Tsjecho-Slowaaks omroeporkest o.l.v. Alfred Walter (Marco Polo 822.345-6). Ook de aanvulling met het bekendere muzikaal karakter portret van Don Quichotte als humoresque van ruim 25 minuten zorgt voor een aantrekkelijke verrassing.