Max Richter: Three worlds: Music from Woolf Works. Woolf works, deel I Mrs Dalloway, ‘Words’, ‘In the garden’, ‘War anthem’, ‘Meeting again’; deel II Orlando, Memory is the seamstress’, ‘Modular astronomy’, ‘Entropy’, ‘Transformation’, ‘Morphology’, ‘The tyranny of symmetry’, ‘The explorers’, ‘Persistence of images’; ‘Genesis of poetry’, ‘Possibles’, ‘Love songs’; deel III The waves, ‘Tuesday’. Virginia Woolf (spr), Max Richter (p, synthesizer), Luisa Fuller (v), Natalia Bonner (v), John Metcalfe (va), Ian Burdge (vc), Hila Karni (vc), Duits Filmorkest Babelsberg o.l.v. Robert Ziegler, Sarah Sutcliffe (spr), Mari Samuelsen (v), Gilian Anderson (spr). DG 479.695-2 (66’19”). 2016

De Engelse post-minimalist componist Max Richter die filmmuziek schreef bij Shutter Island, Waltz with Bashir en de tv series The Leftovers en Black Mirror plus in 2012 Vivaldi’s Vier jaargetijden ‘hercomponeerde’ en liet opnemen met Daniel Hope en het Berlijns kamerorkest o.l.v. André de Ridder (DG 481.0044) beweegt zich ook in de balletwereld het muziek bij Infra, Future self, Kairos en Sleep van choreograaf Wayne McGregor. Deze werken oogstten succes.

Maar in 1915 maakte hij Woolf works, opnieuw  voor McGregor en het Royal Ballet, geïnspireerd door drie novelles van Viginia Woolf: Mrs Dalloway, Orlando en The waves. Hij putte ook uit de dagboeken van de schrijfster, inclusief haar trieste zelfmoord aankondiging na een zenuwinstorting. 

Aan het begin van het werk horen we de stem van Viginia Woolf uit 1937 in een BBC essay On craftmanship waarmee het Mrs Dalloway gedeelte begint, terwijl die zelfmoordbooschap door Gillian Anderson wordt gelezen. Tot besluit leest Sarah Sutcliffe ‘Memory is a seamstress’ uit Orlando.

De muziek van Richter herinnert sterk aan die van Philip Glass. Veel gebeurt in telkens herhaalde mineur akkoorden die soms worden gearpeggieerd en in blokken zijn geperst.

Zo begint  ‘In the garden’ echt minimalistisch, maar groeit langzaam uit tot een soort parafrase van Pachelbels bekende Canon. Een paar  delen, ‘Entropy’, ‘Morphology’ en ‘Genesis of poetry’ zijn quasi elektronisch voor synthesizer, terwijl de melancholieke ‘Love songs’ voor piano en synthesizer een brug vormen tussen Orlando en Waves als inleiding op ‘Tuesday’ en de zelfmoordnotitie, gebaseerd op de laat vijftiende eeuwse La Folia.

Muziek van een handige omnivoor, die eenvoudige, redelijk makkelijk verteerbare kost produceert die hier goed wordt  uitgevoerd voor andere alleseters.