Royer: Pyrrhus. Guillemette Laurens (ms., Eriphile), Emmanuelle de Negri (s., Poyxène), Jeffrey Thompson (t., Acamas), Nicole Dubrovitch (s., Ismène, Thétis), en Alain Buet (bs., Pyrrhus) e.a. met Les enfants d’Apollon o.l.v. Michael Greenberg. Alpha 953 (2 cd’s, 2u. 22’06”). 2012

Nu de meeste opera’s van Campra, Rameau, Lully en Leclair zijn opgenomen, loont het de moeite om nader te onderzoeken wat er verder nog is aan Franse opera’s uit die periode in de muziekgeschiedenis. Dan dient zich ineens Pancrace Royer (1705 – 1755) met zijn Pyrrhus aan. Het werk werd voor het eerst uitgevoerd aan het begin van de regeringsperiode van Lodewijk XV. De librettist is onbekend.

Deze componist was vooral bekend als schrijver van virtuoze klavecimbelwerken, maar in deze tragédie lyrique toont hij zijn volkomen natuurlijke talent op het gebied van de vocale declamatie aan in een favoriet onderwerp uit de Trojaanse oorlog. Deze was goed voor liefst 21 van deze tragédies lyriques, uitgevoerd door de Académie royale de musique. De muziek hierbij klinkt elegant en melodieus met soms grillige dramatische uitschieters, vooral voor Pyrrhus. 

Helaas schijnt het werk destijds geen groot succes te zijn geweest. Toch is het goed er nu een opname van ter beschikking te hebben.

De uitvoering wekt enigszins gemengde gevoelens, maar zeker de heel expressieve lyrische sopraan Emmanuelle de Negri als Polyxène en Alain Buet als Pyrrhus voldoen aan meer dan redelijke verwachtingen. Nicole Dubrovitch onderscheidt zich ook heel positief als Ismène. De rest kan er redelijk mee door.

De begeleiding van Greenberg klinkt vrij ontspannen en had soms wat pittiger mogen zijn.

Zo is sprake van een nuttige première die met enige reserves voor de realisatie gepaard gaat.